مديريت پژوهش هاي ميان رشته اي در آموزش عالي

Administrating Interdisciplinary Research in Higher Education

رويكردهاي سنتي پژوهش ديگر پاسخگوي نيازهاي در حال تحول و پيچيده كنوني بشر نمي باشد. از اين رو تيم هاي پژوهشي در دانشگاه ها رويكرد ميان رشته اي را جهت حل مشكلات در مقياس هاي چندگانه در پيش گرفتند. پژوهش ميان رشته به دليل بهره مندي از دانش و ديدگاه هاي رشته هاي گوناگون با نوعي خلاقيت و نوآوري همراه است كه در حل مسائل و مشكلات و پيشرفت علمي و فناورانه بسيار راه گشا مي باشد. در اين راستا به منظور بهره مندي از مزايا و پتانسيل هاي پژوهش ميان رشته اي لازم است كه بتوان آن را به خوبي مديريت كرد. اغلب پژوهش هاي انجام شده در اين حوزه به اهميت و جايگاه پژوهش هاي ميان رشته اي پرداخته و از ضرورت مديريت آن غفلت ورزيده اند. از اين رو در اين مطالعه تلاش شده است تا با استفاده از روش كتابخانه اي به چگونگي مديريت پژوهش هاي ميان رشته اي پرداخته شود. براي اين منظور چارچوب مديريت پژوهش ميان رشته اي كوئين (1998) مبناي اساسي تحليل و توصيف قرار گرفته است. چارچوب مذكور از چهار بعد اصلي روابط انساني، اهداف منطقي، سيستم هاي باز و فرايندهاي دروني تشكيل شده است. نتايج نشان داد كه چارچوب مفهومي مذكور به گونه اي ترسيم شده است كه نظم و سازمان يافتگي را با انعطاف پذيري در هم مي آميزد و رويكردي چند بعدي براي مديريت مسائل پربعد و پيچيده موجود در مسير پژوهش هاي ميان رشته اي ارائه مي دهد. اين چارچوب در حقيقت ساختاري را به وجود مي آورد كه موجب هماهنگي بين افراد، ابزارها و فرهنگ هاي مختلف به عنوان پيش شرط اساسي پژوهش ميان رشته اي مي گردد. بر اين اساس پژوهشگران ميان رشته اي با درك صحيح اين چارچوب قادر خواهند بود تا نقاط قوت و ضعف موقعيت هايي كه در آن هستند را شناسايي كرده و با انتخاب هر نقش مديريتي و كاركردهاي مرتبط با آن اقدامات مقتضي را انجام دهند.