بررسي اثر بسترهاي رطوبتي و سه رقم پايه بر ريشه زايي و گيرايي همزمان پايه و پيوندك انگور

در جهت تجاري سازي توليد نهال هاي پيوندي انگور بر روي پايه هاي مقاوم به شرايط نامطلوب خاكي، پيوندك رقم بي دانه سفيد بر روي قلمه بدون ريشه سه پايه (ارقام ياقوتي، لابراسكا و بي دانه سفيد) به صورت امگا با استفاده از قيچي پيوند زني، پيوند شد. پايه هاي پيوند شده پس از تيمار با ايندول بوتريك اسيد براي ريشه زايي، در دو بستر رطوبتي (خاك اره و پرليت) قرار گرفته و به طور كامل با آن پوشيده شدند. بعد از دوماه صفاتي همچون ميزان تشكيل كالوس، ميزان رشد ريشه و درصد موفقيت پيوند، اندازه گيري و نهال هاي پيوندي در گلدان هاي پلاستيكي مشكي حاوي مخلوط خاك لومي ـ شني كاشته شدند. با توجه به نتايج بالاترين ميزان ريشه زايي در بستر پرليت بوده و از ميان پايه ها بيشترين ريشه زايي و بلندترين ريشه را به ترتيب پايه هاي بي دانه سفيد و ياقوتي (اوراسيايي) داشته اند. اثر متقابل پايه و بستر رطوبتي برگيرايي پيوند معني دار بوده و بهترين كالوس دهي در رقم بي دانه سفيد در بستر پرليت و رقم ياقوتي در بستر خاك اره مشاهده شد. با توجه به ريشه زايي كمتر پايه لابراسكا(گروه آمريكاي) به خصوص در بستر خاك اره به نظر مي رسد، استفاده از پايه هاي گروه ارواسيايي(بومي ايران) منجر به بهبود بازده تكثير مي شود و بستر ريشه زايي خاك اره براي اين پايه ها منجر به موفقيت بيشتري خواهد شد. با اين حال بهينه سازي بستر و شرايط مناسب ريشه زايي براي ساير ژنوتيپ هاي كانديد پايه توصيه مي گردد.