بررسي ارتباط حمايت اجتماعي ادراك شده و خودناتوان¬سازي تحصيلي با فرسودگي تحصيلي دانشجويان دانشگاه حكيم سبزواري

هدف از اجراي اين پژوهش بررسي حمايت اجتماعي ادراك شده و خودناتوان سازي تحصيلي با فرسودگي تحصيلي دانشجويان دانشگاه حكيم سبزواري بود. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاه حكيم سبزواري تشكيل مي¬دادند (8500N=). به منظور انتخاب نمونه تعداد 365 نفر از طريق روش نمونه گيري طبقه¬اي متناسب به عنوان نمونه آماري پژوهش انتخاب شدند. براي گرداوري اطلاعات از پرسشنامه حمايت اجتماعي ادراك شده زيمن و همكاران(1988) ، پرسشنامه خودناتوان سازي تحصيلي ميگلي و همكاران (1996) و پرسشنامه فرسودگي تحصيلي برسو و همكاران (1997) استفاده شد. نتايج نشان داد كه بين مولفه هاي حمايت اجتماعي ادراك شده (حمايت خانواده، حمايت دوستان و حمايت افراد مهم) با مولفه ناكارآمدي تحصيلي، حمايت خانواده و افراد مهم با بي علاقگي تحصيلي و حمايت دوستان با خستگي تحصيلي رابطه معنادار منفي وجود داشت. از سوي ديگر خودناتوان¬سازي تحصيلي با مولفه بي-علاقگي تحصيلي و خستگي تحصيلي رابطه مثبت و معنادار داشت. همچنين نتايج تحليل رگرسيون گام¬به¬گام نشان داد كه مولفه خستگي تحصيلي از طريق خودناتوان¬سازي تحصيلي و حمايت دوستان، مولفه بي¬علاقگي تحصيلي از طريق خود ناتوان سازي تحصيلي و حمايت افراد مهم و مولفه ناكارآمدي تحصيلي از طريق حمايت خانواده، دوستان و افراد مهم قابل پيش بيني بود. همچنين بين دانشجويان دختر و پسر در مولفه¬هاي فرسودگي تحصيلي تفاوت معناداري بدست نيامد.