بررسي عوامل موثر در فرايند ساخت شيشه سراميك متخلخل حاوي فاز بلوري فلوروآپاتيت

امروزه تحقيقات بسياري بر روي جراحي هاي ارتوپدي و ترميم بافت استخوان متمركز شده است. براي اين هدف يك ماده زيست فعال با ساختار متخلخل براي رشد سلول ها نياز است. يك ساختار متخلخل ايده آل داراي تخلخل هاي به هم پيوسته با ميزان تخلخل و استحكام مناسب همواره مطرح بوده است. ماده بيواكتيو ماده اي است كه از يك پاسخ بيولوژيكي خاص در سطح مشترك مواد نتيجه مي شود كه باعث تشكيل لايه هيدروكسي آپاتيت بر روي سطح و پيوند بين بافت و ايمپلنت مي شود. در تحقيق حاضر براي ساخت بدنه متخلخل، پودر شيشه با تركيب SiO2-CaO-Na2O-P2O5 حاصل از فرايند ذوب در دماي ℃ 1400 به مدت 2 ساعت كه در آب سرد سريع سرد شده است، پس از مخلوط سازي با نسبت 70-30درصد حجمي و اندازه µm300-100 از ماده آلي تخلخل زا، تحت پرس هيدروليك تك محوري قرار گرفت. سپس فرآيند سينتر، تبلور و خروج ماده آلي به طور همزمان انجام شد. پس از ساخت، درصد تخلخل ها، استحكام، اندازه متوسط تخلخل ها و به هم پيوستگي تخلخل ها مورد مطالعه قرار گرفت. بررسي فازي ، سينتر پذيري شيشه-سراميك مورد نظر ، با آناليز هاي ,DTA ,XRD SEM انجام گرفت. بررسي ساخت بدنه متخلخل نشان داد كه نمونه با 70 درصد حجمي ماده تخلخل زا كه در دماي ℃665 سينتر شده داراي وضعيت ظاهري مناسب، استحكام خمشيMpa 5/3، محدوده 50-60 درصد تخلخل، اندازه متوسط تخلخلμm100 و به هم پيوستگي تخلخل هاي مناسبي است.