هنرهاي ايراني اسلامي و ارتباط آنها با دانش رياضيات

روش هاي ترسيمات هندسي و استفاده از قوانين رياضي مانند خواص تعامد، توازي، زوايا، مثلثات، عدد طلايي، هندسه تصويري و تبديل هاي آفين در صفحه مانند انتقال، تقارن، دوران و تجانس همواره منشا ظهور زيبايي-هايي در هنر خصوصا معماري، گچ بري، شيشه گري، كاشي كاري، گره چيني، موزاييك، پيكرتراشي، مجسمه-سازي، تذهيب، نقاشي، خوشنويسي، صنايع دستي و حتي موسيقي بوده است. بالاخص در ايران، هم در دوران پيش از اسلام و هم پس از آن (كه طبيعتا آثار علمي و هنري بيشتري به جا مانده است)، مي توان تاثير متقابل پيشرفت هاي علمي و رياضي بر كيفيت خلق آثار هنري را در دوره هاي زماني مختلفي مشاهده نمود. در اين مقاله بر آنيم تا با اشاره به قوانين رياضي و هندسه در طبيعت از جمله نسبت طلايي، فراكتال ها، پرسپكتيو و ...، تاثير هر كدام را بر خلق آثار هنري توضيح دهيم. همچنين مجموعه متنوعي از تصاوير اين آثار براي اشاره به اشكال هندسي يا نظم رياضي موجود در آنها نيز در متن مقاله وجود دارد.