معرفي جلوه هاي بصري نويسه هاي مانوي و بازتاب آن بر آثار هنري دوران اسلامي ايران

خط و نوشتار از مهم ترين دست آوردهاي بشر محسوب مي شود و نقش مهمي را در ثبت و ضبط اطلاعات ايفا مي كند لذا در دوره هاي مختلف دچار تغييرات اساسي به لحاظ فرم و ساختار شده و ظهور خط در ايران همزمان با تلاش شاهان ساساني براي ايجاد وحدت ديني در كشور بوده است. موضوع خط در دورۀ ساساني از پيچيدگي خاصي برخوردار است، گرچه خط رايج و مرسوم در اين دوره خط پهلويست ولي شاهد گسترش خط هاي ديگر چون خط اوستايي و مانوي بوده. يكي از زيباترين خطوط ايراني خط مانوي ست كه در زمان ساسانيان شكل گرفته است، اين خط در دوران بعد از خود تأثيرات مهمي بر گونه هاي مختلف خطوط ايراني گذاشته است. با توجه به اين موارد اين مسأله مطرح مي شود كه خط مانوي به چه صورت و چه تأثيري بر روند خوشنويسي تعليق ايران داشته و در نشان دادن فضاهاي بصري خطوط ايراني چه رويكردي را نشان داده است. اين پژوهش تلاش مي كند با مطالعه خط مانوي، تأثير آن را بر شكل هاي خوشنويسي تعليق مورد بررسي و مطالعه قرار دهد؛ از مهم ترين خطوطي كه تحت تأثير خط مانوي بود مي توان از تعليق، نستعليق و شكسته نستعليق نام برد كه خطوط ملي ايرانيان به حساب مي آيند. اين خطوط به لحاظ فرم، پيوسته نويسي، تشابهات شكلي، داراي ويژگي هاي مشترك با خط مانوي مي باشند. روش گردآوري اطلاعات در اين پژوهش بر اساس مطالعه اسناد و روش تحقيق توصيفي - تحليلي است.