تحليل هنرقهوه خانه اي با تأكيد بر نظريه زيبا شناسانه ي بيان احساس كالينگوود

نقاشي قهوه خانه اي يكي از هنرهاي اصيل ايراني محسوب مي شود، به آن خيالي يا عاميانه نيز مي گويند. با توجه به اينكه هنرمندان اين سبك، مكتب نديده بوده اند، اين مقاله با هدف بازشناسي ويژگي هاي هنر قهوه خانه اي از جنبه ي فلسفي و ارتباط آن با نظريه بيان احساس كالينگوود تدوين شده است. در اين راستا، با بهره گيري از روش توصيفي تحليلي، با استفاده از مطالعات كتابخانه اي و با تكيه بر بازبيني آثار بجا مانده و منابع موجود و با استفاده از مفروضاتي كه اعتبار آنها متكي برشخصيت علمي افرادي بوده كه آنها را مطرح نموده اند، مقوله هايي چون ويژگي هنر قهوه خانه اي با توجه به نظريه كالينگوود و فرضيه نقش بيان احساس در خلق اين هنر مورد بحث قرار گرفته است. لازم به ذكر است هنرقهوه خانه اي بر بستري از ذهن خلاق مردمي،گويا و سيال شكل گرفته است. پرسش اصلي كه بايد بدان پاسخ داده شود اين است چگونه مي توان نقاشي قهوه خانه اي را با توجه به نظريه بيان احساس كالينگوود تحليل كرد؟ همچنين نتايج حاصل از اين پژوهش گوياي اين است كه هنرمندان اين هنر با استعانت از تخيل و احساس كه طبق ديدگاه كالينگوود ركن اصلي هنر مي باشد، داستان هايي به تصوير كشيدند كه در جهت برانگيختن احساس مردم بوده است.