مقايسه نقش زنان نقاش ايراني در مقايسه با جايگاه مردان

همواره در طول تاريخ بشر يكي از نقشهاي موثر هنر انتقال پيام بوده است كه همين امر موجب ارتباط انسان ها با يكديگر در جامعه مي گردد. از انجاييكه جامعه از زنان و مردان تشكيل شده است انتظار ميرود از جايگاهي برابر در جامعه و در ارتباط با هنر برخوردار گردد اما تاريخ نشانگر اين حقيقت است كه زنان در خلق آثار نقاشي جايگاهي نداشتند و تنها با معرفي آثار خود به عنوان هنر يك مرد اثرشان مورد توجه واقع مي شده است.پرسش‌هاي عمده درباره‌ي علت نبود اين جايگاه مناسب و عوامل موثر آن مظرح است. از جمله اينكه آيا وضعيت زنان از گذشته تا حال بهبودي داشته است. و سير تاريخي نقاشي زنان نقاش چه روندي را طي كرده اند. دراين مقاله پژوهشگر با استناد به مقاله هاي موجود و كتب مرتبط و تمركز بر هنر ايران از زمان قاجار تا دهه هاي اخير،به مطالعه عوامل موثر دركمرنگ نمايش داده شدن جايگاه زنان نقاش در برابر مردان مي پردازد. بر اين اساس با روش تحليل اطلاعات بدست آمده قصد دارد عوامل بهبود دهنده اوضاع نقاشان زن ايراني را نيز معرفي كند.