بررسي عناصر مشترك موسيقي ايراني و نگارگري مكتب صفوي ( مطالعه موردي : نگاره بارگاه كيومرث اثر سلطان محمد )

هنر ايراني به سبب داشتن بن مايه هاي معنوي و حكمي از اهميت بسزايي برخوردار است. هنرمند با بهره گيري از ابزارهاي طبيعي و پرداخت آن ، به بازنمايي جهاني مثالي مي پردازد. . چرا كه او ، زيبايي و در نهايت حضور خداوند را در طبيعت مشاهده مي كند .اين نوع نگاه را در شاخه هاي مختلف هنر ايراني مي توان ديد . با توجه به وجوه افتراق شاخه هاي هنري از حيث صوري و كاركردي به ويژه موسيقي و نگارگري ، واكاوي اشتراكات شان كمتر مورد توجه قرار گرفته است لذا اين پرسش ضروري به نظر مي رسد كه چه عناصر مشتركي بين موسيقي و نگارگري وجود دارد ؟ موسيقي ايراني (به معناي ساختار كلي) و نگارگري مكتب دوم تبريز به ويژه نگاره بارگاه كيومرث اثر سلطان محمد كه يكي از برجسته ترين نگارگران مكتب صفوي تبريز است . نگاره بارگاه كيومرث با مضموني حماسي از مجموعه نگاره هاي شاهنامه شاه تهماسبي است كه در اين مقاله مورد بررسي قرار گرفته است . روش پژوهش توصيفي– تحليلي ، جمع آوري مطالب به شيوه كتابخانه اي ، از طريق فيش برداري و تصوير خواني و در تجزيه و تحليل داده ها از روش كيفي استفاده شده است .در پايان مشخص گرديد كه ، دو هنر مورد نظر ، داراي وجوه مشتركي در نوع بكارگيري عناصري مانند بافت ، تزئين ، مركزگرايي و ... بوده و معاني و مفاهيمي چون جهان مثال و خيال را با ابزار بياني متفاوت بيان مي كنند .