بررسي الگوهاي رفتاري ذهني در تمرينات نوازندگي

قسمت عمده تمرين يك نوازنده موسيقي، تمرين و تكرار بخش هايي خاص از يك رپرتوار مشخص يا حركات تكنيكي خاص است. «اثر بخشي» و «كارايي» در تمرينات، موجب مي گردد تا تلاش نوازنده، وي را به هدف مطلوب برساند. «الگوهاي رفتاري» طي زمان طولاني در حركات فيزيكي و چارچوب هاي ذهني توسط عوامل داخلي و خارجي شكل مي پذيرد. شناسايي هر يك از الگوهاي منفي رفتاري و كنترل منسجم آن، مي تواند از پيامدهاي آن براي نوازنده جلوگيري نمايد. در اينجا سعي شده است با بررسي الگوهاي رفتاري، نوازنده را از پيامدهاي منفي آن، جهت ارتقاء «بهره وري» درتمرينات فردي وبررسي اين الگوها به عنوان بستري براي ايجاد بيماري و اختلال هاي روحي و رواني آگاه سازيم. روش تحقيق در اين مقاله تحليلي-تطبيقي و روش گردآوري اطلاعات، كتابخانه اي است.