كتيبه هاي خطي در مسجد جامع فرومد

معماري ايران از ديرباز تا كنون همواره با تزئين همراه بوده است و تنها در زماني كوتاه پس از ورود اسلام به ايران، ابنيه ساده و بدون تزئين شده اند؛ اما از سده هاي دوم و سوم هجري تزئينات گچي و آجري به تدريج رايج مي شود و در عصر سلاجقه اين شيوه به اوج خود رسيده و در دوره خوارزمشاهيان نيز ادامه مييابد و هنرمندان هنگام استفاده ازاين روشها، عناصرمتعددي را بكار ميبردند. اين عناصر تزييني در مسجد جامع فرومد براساس فرم و اشكال بكار رفته و شامل: نقوش هندسي، گياهي، كتيبهاي و نقوش تركيبي است. مسجد فريومد به عنوان يك الگوي سبك معماري خراساني محسوب ميگردد كه به سبك دو ايواني معروف است. نداشتن منار درطرفين ايوانها، استفاده از خط كوفي تزييني و نسخ متمايل به ثلث براي قوسها، وجود تزيينات هندسي، اسليمي و ختايي كه با مواد و مصالح مختلف (گچ، گل پخته بدون لعاب، كاشي هاي فيروزهاي رنگ) اجرا شده، بهرهگيري از طرحهاي متنوع و متفاوت و تكرار نقشها، تلفيق روشها و تكنيكها حتي در قسمتهايي كه تغييري در نوع تزيينات ايجاد نشده، از مهمترين ويژگيهاي تزيينات اين بنا است. اين مسجد داراي كتيبههايي به خط كوفي و نسخ است كه در نوع خود كمنظير است. هدف از اين پژوهش معرفي و شناسايي تزئينات غني اين بنا جهت شناخت و استفاده طراحان در زمينههاي مختلف هنري است. اين پژوهش به روش توصيفي-تحليلي، موردكاوي و با استفاده از منابع كتابخانهاي، مشاهدات و بررسيهاي ميداني، عكاسي و ترسيم انواع نقوش آجركاري و گچبري با كمك نرمافزارهاي كامپيوتري انجام گرفته است.