كليدواژه :
خوشنويسي , پديدارشناسي , گفتمان تاريخي , زيبايي شناسي دريافت.
چكيده فارسي :
گفتمان مسلط بر روح هنر خوشنويسي، گفتماني تاريخي‌ست: تعبيري درزماني از تحولات خط، توام با شخصيت پرستي هنرمندان اين عرصه. به راستي نخستين گام براي صورت بندي ساير خوانش ها در كنار خوانش مسلط تاريخي از روح هنر خوشنويسي چه مي تواند باشد؟ لازمه مخاطب يك اثر خوشنويسي براي گسترش تاويل هاي پيكره بياني اين هنر چيست؟ در اين مقاله تلاش بر آن شده تا ضمن معرفي اين محدوديت حاكم بر پژوهش خوشنويسي، يكي از لازمه هاي گذر از آن تبيين شود كه همانا پرده برداري از جايگاه مخاطب(بيننده، خوانشگر)، آگاه سازي وي و تاكيد بر ادراك او در برابر آثارخوشنويسي است. بدين منظور براي خروج از محدوديت اين نظام گفتماني و دسترسي به ابعاد ديگر گوهر هنرخوشنويسي لازم است كه هرفرد به عنوان يك بيننده در مواجه با آثار اين هنر، هرچند آگاهانه با تكيه بر ادراك خويش، خود به تجربه و شناخت هنرخوشنويسي بپردازد و اين ميسر نيست مگر با استقبال از ديدي پديدارشناسانه؛ چرا كه اين روش به استانداردسازي دانسته ها و داشتن روحيه غرض ورزي هشدار مي دهد و لازمه شناخت يك پديده را خود انسان و ذهن او با امتناع از داوري مي داند. در اين پژوهش، با به كارگيري روش تحقيق توصيفي- تحليلي و گردآوري اطلاعات به روش كتابخانه ايي و اسنادي پس از توصيف لزوم داشتن نگاهي پديدارشناسانه، سه تجربه اصلي كه حاصل از رويارويي با اثر خوشنويسي به عنوان يك پديدار تحليل مي شود كه عبارتند از: تامل در مواد و ابزارآثارخوشنويسي، آگاهي زماني در حين دريافت آثار خوشنويسي، تجربه حركت و پويايي در فرم بصري آثار خوشنويسي. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه شناخت حاصل از هر يك از اين تجربه ها به منزله باز شدن دريچه ايي است به روي ظرفيت هاي كيفي و پژوهشي بسيار اين هنر، كه مي تواند در كنار گفتمان مسلط بر اين هنر، خوانش هاي متفاوت و مستدلي در جهت گشايش جنبه هاي پنهان آن ارائه دهد.
چكيده لاتين :
The dominant discourse on the spirit of calligraphy art, a historical discourse: an interpretation of the line s transformations along with the characterization of calligraphic artists. Indeed, what can be the first step to formulating other readings alongside the dominant historical reading of the spirit of calligraphy? What does the audience need for a calligraphic effect to expand the expressions of this figurative compositions? In this paper, it has been attempted to introduce a constraint on calligraphy research, one of the requirements for passing it, namely, the awareness of the reader (viewer, reader) and his type of view on the works of writing. To this end, in order to move beyond the limits of this discursive system and access to other dimensions of engraving, it is imperative that each individual, as a viewer, confronts the works of this art, although knowingly relying on his own perception, himself to experience and recognize art writing, and this is not possible. Except with a phenomenological viewpoint, because this method warns of standardizing knowledge and having a morality of self-esteem and requires the recognition of a phenomenon by the human being himself and his mind by refusing to judge. In this research, using a descriptive-analytical research method and collecting information in a library and document methodology, after describing the need for a phenomenological look, three main experiences that come from confronting the calligraphy effect as an emergent phenomenon are analyzed: Thinking in materials and tools for writing, time consciousness when receiving calligraphy works, experience of movement and dynamism in the visual form of calligraphy works. The results of this study indicate that the recognition of each of these experiences is the opening of the window to the qualitative and research potential of this art, which can, along with the dominant discourse on this art, make different readings in to reveal its hidden aspects.
