ايجاد اثري روايي با حفظ چكيده نگاري در شاهنامه بايسنقري؛ نگاره كشته شدن ارجاسب توسط اسفنديار

Making the narrative artwork with keeping abstract- painting in Baisanqairy s Shahnameh (painting of assassination of Arjasb by Isfandiyar)

نگارگري هاي ايراني بيشتر بمنظور پيام رساني و ارائه زيبا شناختي به تصوير در آمده اند. نگاره هايي كه مضامين ادبي را در برمي گيرند نيز از اين قاعده مستثني نيستند. قوانين نقاشي روايي بر مبناي عيني بودن به مضمون اصلي و روش هاي ساخت و ساز جزء به جزء دستورالعمل ها، به بيان روايت محدود نمي شود. اين عناصر چون از نقطه ها و خطوط و رنگ ها تشكيل مي شوند، به روشي منحصر بفرد براي نگارگران درآمده است كه به خلاقيت و چگونه برداشت او از آثار ادبي صورت گرفته است. سعي در شناخت مضامين ادبي و ذهن نگارگر شده است. تا روشن شود اين آثار، تا چه حد بر اساس مضمون اصلي كار شده اند. اين پژوهش در صدد آن است تا به اين سوال پاسخ دهد كه: نگارگر شاهنامه بايسنقري با چه تمهيداتي وجوه زيباشناسي متن نوشتاري را در چيدمان كادر و تركيب اثر بكار برده است، تا روايت را بازنمايي كند. نگارگر شاهنامه با تمهيداتي همچون تقسيمات معمارانه، همزماني مكان و زمان، كه در نگارگري به «فضاي چند ساحتي» تدبير شده است، مضامين ادبي را با قوه تخيل خود و فضاي خيالي در نگاره هاي آن دوره به زبان تصوير بيان كرده است. يكي از نگاره هاي شاهنامه بايسنقري كشته شدن ارجاسب است. كه نگارگر در هر بخش با توجه به فضاي تودرتو معماري داستان را به صورت همزمان در سه سطح نشان داده است و نمونه روشني از برخورد نگارگر با اثري روايي است. اين پژوهش به روش توصيفي- تحليلي انجام گرفته است. روش گردآوري اطلاعات نيز كتابخانه اي مي باشد.