بررسي تاثير عوامل استرس‌زاي محيط شغلي بر نوآوري كاركنان با در نظر گرفتن نقش ميانجي تعهد سازماني عاطفي در صنعت بيمه

Investigating the effects of work place stressors on staff innovations considering mediate role of affective organizational commitment in insurance industry

يكي از بارزترين ويژگي‌هاي عصر حاضر، تغييرات و تحولات شگرف و مداومي است كه در طرزتفكر، ايدئولوژي، ارزش‌هاي اجتماعي، روش‌هاي انجام كار و بسياري از پديده‌هاي ديگر زندگي به چشم ميخورد. تغيير و تحولات دهه اخير به قدري سريع و گسترده اتفاق افتاد كه تمامي ابعاد زندگي را در جوامع بشري متأثر ساخت. اين تغيير و تحول فزاينده محـيط همراه با پيشرفت تكنولوژي، دستيابي سازمان‌ها به اهدافشان را در مسير دشوار و پيچيده‌اي قرار داده است. هدف اين پژوهش بررسي رابطه بين عوامل استرس‎زاي محيط شغلي و نوآوري كاركنان با در نظر گرفتن تعهد سازماني عاطفي به عنوان يك متغير ميانجي، مي‌باشد. نتيجه گرفته شد كه عوامل استرس‌زاي چالش‌برانگيز (گرانباري شغلي) منجر تقابل مثبت و عوامل استرس‌زاي بازدارنده (ابهام شغلي و تعارض شغلي) منجر به تقابل منفي مي‌شود و همه اين موارد اثرات متقابلي بر روي تعهد سازماني عاطفي و نوآوري كاركنان دارد. جهت بررسي نرمال بودن داده ها از آزمون كلموگروف-اسميرنف، از آزمون تحليل عاملي تاييدي جهت تأييد روايي سوالات و مشخص سازي عوامل كليدي هر مولفه و از فن مدل يابي معادلات ساختاري جهت بررسي برازش مدل تحقيق با داده‌هاي جمع آوري شده استفاده گرديده است.يافته‌ها نشان مي‌دهد كه عوامل استرس‌زاي چالشي و بازدارنده در محيط كار چگونه عمل مي‌كنند. عوامل استرس‌زا منجر به افزايش (گرانباري شغلي) يا كاهش (ابهام و تعارض شغلي) نوآوري كاركنان مي‌شود زيرا آنها ديدگاه‌هاي مثبت و منفي را از طريق تعهد سازماني عاطفي القا مي‌كنند. بنابراين ميزان اشتياق يك كارمند براي مشاركت در فعاليت‌هاي نوآورانه را مي‌توان از طريق تعهد احساسي او براي پاسخگويي به نيازهاي سازمان (گرانباري شغلي) يا عدم اشتياق براي انجام كار بيشتر (تعارض و ابهام شغلي) اندازه‌گيري كرد.

اين ستون اختياري است