چيستي، ابعاد و گونه‌هاي اعجاز قرآن از منظر حضرت آيت الله سبحاني (دام ظله)

معجزه، امر خارق العاده اي مقرون به تحدي و سالم از معارضه بوده كه خداوند آن را به دست پيامبرانش آشكار مي‌كند تا دليل بر درستي ادعاي آنان باشد. قرآن كريم از واژگاني همچون آيه، بينه، برهان، سلطان براي بيان اين مفهوم بهره برده است. اگرچه در تبيين قيود و ويژگي‌هاي معجزه در بين دانشمندان اختلاف نظرهاي جزئي ديده مي‌شود، ولي بيشتر آنان بر تعريف معجزه، بر اساس قيود پيشگفته اتفاق دارند. دانشمندان معاصر قرآني از جمله آيت الله سبحاني (دام ظله) براي اعجاز قرآن، ابعاد گوناگوني را طرح و بررسي كرده اند كه به نظر مي‌رسد بتوان آنها را در چهار بخش دسته بندي كرد: الف: اعجاز بياني كه از گزينش بهترين كلمات، سبك و شيوه بيان و نيز نظم آهنگ مناسب در قرآن كريم سخن مي‌گويد؛ ب: اعجاز محتوايي كه هماهنگي و عدم اختلاف در قرآن، غيب گويي و وجود معاني بلند عرفاني در اين كتاب آسماني، شاهدي بر آن است؛ ج: اعجاز علمي كه از رازگويي‌هاي قرآن خبر مي‌دهد و اگرچه برخي آن را زيرمجموعه اعجاز محتوايي دانسته اند، ولي به دليل اهميت و گستردگي، مي‌توان آن را در بخشي مستقل مطرح كرد؛ د: اعجاز قرآن نسبت به شخصيت آورنده آن كه فردي امي و درس ناخوانده بوده و كتابي شگرف و شگفت آورده است.