مفهوم سنجي گزاره قرآني «رفع لرزش زمين با كوه‌ها» بر اساس دانش زمين شناسي

بررسي هاي ژرف‌كاوانه آيات علمي قرآن كريم بر اساس علوم قطعي و پيراسته از فرضيه ها، به ابهام‌زدايي از رازهاي آفرينش گيتي مي‌انجامد. امروزه كشف رابطه يافته‌هاي روزآمد علمي و گزاره هاي قرآني حاكي از اعجاز علمي قرآن است. يكي از نظريه پردازي هاي علمي قرآن كه ظرفيت عرضه به دانش معاصر را داراست، گزاره قرآني «رفع لرزش زمين با كوه‌ها» است. تاكيد الهي بر استقراريابي زمين به سبب افراشته شدن كوه‌ها، يكي از جنبه هاي اعجاز علمي و شگفتي هاي جاودان قرآن كريم از منظر زمين شناسان به شمار مي آيد. در اين نوشتار از رهگذر تحليل اين جنبه از آفرينش كوه‌ها بر اساس علم زمين شناسي، وجوهي از ابعاد مفهومي آيات ناظر به آفرينش كوه‌ها هويدا مي شود. نوشتار حاضر بر آن است تا پيوند نظريه «هم ايستايي» در علم زمين شناسي با آيات دال بر اثرگذاري كوه ها بر رفع لرزش زمين و استقراريابي آن را تبيين نمايد. با هدف نيل بدين امر، از روش مطالعه توصيفي و تحليلي آراء و نظرات انديشوران قرآن پژوه و دانشمندان زمين شناس بهره گرفته شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه ديدگاه زمين شناسان درباره هم‌ايستايي و همچنين كمبود جاذبه گرانشي كوه‌ها به عنوان نشانه‌ وجود ريشه در كوه، مؤيد گزاره‌هاي قرآني حاكي از رفع لرزش زمين با كوه‌هاست.