نقش‌آفريني روايات در تفسير قرآن با تاكيد بر ديدگاه آيت‌الله العظمي فاضل لنكراني(ره) و علامه طباطبايي(ره)

همزمان با آغاز نزول آيات قرآن، وجود روايات تفسيري زمينه ظهور تفسير روايي را به وجود آورد و در سير تاريخي خود تحولات مختلف را پشت‌سر گذاشته است. لذا شماري از عالمان فريقين اين دست روايات را تنها راه رسيدن به مداليل و مفاهيم آيات قرآن دانسته‌اند. در مقابل گروهي معتقدند قرآن فقط به‌ وسيله خودِ قرآن تفسير مي‌شود، همچنين گروهي ديدگاه سومي را برگزيده‌اند مبني بر اين‌كه در تفسير قرآن علاوه بر خودِ قرآن، بي‌نياز از روايات نيستيم. نگارنده اين مقاله پس از بررسي اين ديدگاه ها با نقد ديدگاه اول و بررسي ديدگاه دوم و سوم و به طور خاص ديدگاه علامه طباطبايي و آيت‌الله العظمي فاضل لنكراني، دو ديدگاه اخير را در عمل همراه و هماهنگ مي‌يابد و ديدگاه سوم راجمع بين ديدگاه اول ودوم مي‌داند. علامه طباطبايي و آيت‌الله العظمي فاضل لنكراني با اين‌كه تفسير قرآن به قرآن را پذيرفته‌اند، حضور سنت و روايات را در عرصه هاي احكام، قصص و معاد، امري مسلم مي‌دانند.