تاثير ارتفاع سازه برتخمين تقاضاي لرزه اي در قابهاي خمشي فولادي در نقظه اي از شهر تهران با سطح لرزه خيزي متوسط

تخمین تقاضای لرزه ای یكی از مهمترین اجزای روش نوین طراحی براساس عملكرد محسوب می گردد . در این روش داشتن تخمینی مناسب از پارامتر لرزه ای – كه عموماً یك پاسخ تغییر مكانی سازه انتخاب می گردد تا بتواند نشانگر رفتار غیرخطی سازه باشد – جهت مقایسه آن با مقدار هدف درچارچوب طراحی براساس عملكرد اجتناب ناپذیر است . اما بزرگترین چالش در تخمین تقاضای لرزه ای ، عدم قطعیت ها و تصادف های فراوانی است كه در این كمیت وجود دارد . بنابراین طبیعی است كه به علت تصادف و عدم قطعیت موجود در تخمین تقاضای لرزه ای ، استفاده از یك چارچوب احتمالاتی در انجام این تخمین الزامی باشد . به چنین چارچوبی تحلیل احتمالاتی تقاضای لرزه ای اطلاق می گردد . روش معمول جهت ایجاد چنین چارچوبی ، برمبنای جداكردن عدم قطعیت های لرزه ای از عدم قطعیت های رفتار سازه با استفاده از یك پارامتر واسطه به نام شاخص شدت استوار است .در این تحقیق پس از معرفی قابهای عمومی(Generic) كه برای قابهای خمش فولادی بكار می روند و همچنین انتخاب شتاب نگاشت های مناسب برای انجام تحلیل افزاینده دینامیكی سعی شده است با استفاده از رابطه كاهندگی طیفی پیشنهادی Ambraseys, Simpson & Bommer (1996) ، تاثیرات ارتفاع سازه بر روی تخمین تقاضای لرزه ای مورد ارزیابی قرار گردید . نتایج حاصل نشان می دهد كه سازه های كوتاه مرتبه حساسیت بیشتری در تخمین تقاضای لرزه ای در مقابل سازه های بلند مرتبه از خود نشان می دهند .