بررسي رابطه توكل بر خدا، آموزش علوم و پيشرفت تحصيلي در دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه ناحيه 2 شهرري

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه بين توكل بر خدا، عزت نفس و پيشرفت تحصيلي انجام شده است. بدين منظور از ميان دانش آموزان پسر مقطع اول متوسطه در سال تحصيلي 1397-1396 ، 100 نفر به صورت تصادفي و با روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شده و پرسش نامه هاي استاندارد توكل كوپر اسميت را تكميل نموده اند. معدل دانش آموزان نيز شاخص پيشرفت تحصيلي در نظر گرفته شده است. طرح اين پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي بوده است. داده ها با شاخص هاي آماري، چون همبستگي پيرسون و تحليل واريانس تحليل شده اند. نتايج نشان مي دهد كه بين تمام مؤلفه هاي آموزش علوم (نظري، عملي، ايجاد شايستگي) و توكل بر خدا ارتباط معناداري وجود دارد (0/01 P). همچنين رابطه مثبت معناداري بين پيشرفت تحصيلي و آموزش علوم به دست آمده (0/01 P). علاوه بر اين، نتايج آزمون تحليل واريانس تفاوت معناداري را بين ميانگين نمره هاي توكل بر خدا و آموزش علوم در دانش آموزان پايه هاي مختلف نشان نمي دهد.