فناوري در خدمت آموزش علوم تجربي

اين پژوهش به منظور بررسي نقش وتاثير فناوري درپيشرفت تحصيلي فراگيران درطول دوران تحصيل آنان انجام يافته و تدوين شده است. نمونه مورد مطالعه در آن از گويه فرم مشاهده فعاليت‌هاي تدريس معلم در كلاس درس، گويه مشاهده فعاليت‌هاي عملي دانش‌آموزان(دوره متوسطه در رشته‌هاي رياضي، تجربي و عمومي) در آزمايشگاه، فرم مصاحبه با دبيران و اعضاي گروههاي آموزشي و فرم مصاحبه با دانش‌آموزان (در سطح استان تهران ) استفاده شده است. علماي آموزش معتقدند كه آموزش هاي رسمي بايد در خارج از كلاس و درزندگي روزمره كاربرد داشته باشد ودانش آموزان بايد مهارت هاي لازم براي زندگي كردن را در مدرسه فراگيرند، در طول دوران تحصيل دانش آموزان آموخته هايي را ياد مي گيرند و سپس با استفاده از اين آموخته هاي طي يكي دو ساعت سرجلسه امتحان به پرسش هاي معيني پاسخ مي دهند يا مسايل را حل مي كنند ولي در خارج مدرسه و در زندگي روزمره و به كارگيري فناوري شرايط لازم براي حل يك مسئله بسيار انعطاف پذير و به گونه اي ديگري است كه اين دو مورد با يكديگر هم خواني ندارند به همين دليل در شيوه هاي آموزشي نوين ويژگي هاي همچون پژوهشگرا بودن، يادگيري مادام العمر، مهارت كارگروهي، توانايي برقرار ارتباط مناسب ، حل مسايل و ارج گذاري، خلاقيت ، افزايش زمان ارزشيابي و استمرارآن و ..... را مد نظر قرار مي دهند. تا به آن اعتبار بخشند.