استنتاج آراي قابل اتكا مبتني بر پردازش مفاهيم حقوقي توسط هوش مصنوعي

NA

از آنجا كه در متون حقوقي از مفاهيمي استفاده مي شود كه مي توانند مبهم و متكثر باشند، ارايه يك مدل محاسباتي مبتني بر متون حقوقي و آراي صادره گذشته مي تواند براي صدور احكام متقن در آينده بسيار راهگشا باشد. به هنگام طرح يك دعوا قضات يا با مراجعه به نص صريح قانون اقدام به حل و فصل مي نمايند يا تلاش مي كنند معاني مفاهيم حقوقي را با ترسيم قياس در مواردي كه نشان مي دهد چگونه يك اصطلاح يا مفهوم در گذشته استفاده شده است، تفسير نمايند. اما در بسياري از موارد وقايع دعواي مطروحه با مواد قانوني تطابق و همخواني ندارند، در اين مقاله ضمن بررسي فرايند و رويكردهاي حقوقي در استدلال هاي حقوقي منتهي به تصميم گيري قضايي مروري بر الگوهاي محاسباتي مبتني بر مفاهيم حقوقي ارائه شود. در اين مسير دو رويكرد مورد بررسي قرار گرفته اند؛ نخست، رويكرد كاركردگرايانه كه حقوق را صرفا مجموعه قوانين مي بيند و در سال هاي ابتدايي توسعه هوش مصنوعي مورد توجه قرار داشت و رويكرد دوم رويكرد واقعگرايانه است كه تصميم قضايي را فرايندي كنشگرانه مي بيند كه بمراتب فراتر از صرف مجموعه قوانين است. به تبع اين دو رويكرد دو الگو در برهه زماني مختلف گسترش يافته است كه عبارتند از سيستم هاي خبره حقوقي و سيستم بازيابي شناختي. در واقع هدف از اين مقاله بررسي مطلوب ترين الگويي است كه مطابق آن رايانه بتواند با دريافت اطلاعات مربوط به دعواي مطروحه مرتبط ترين متون قانوني و آرا را براي استنناج بهترين راي شناسايي نمايد.

NA