بررسي تأثير ايجاد پذيرگاه بر روي پايداري ديواره شمال غربي معدن انگوران با استفاده از روش تفاضل محدود

در معادن روباز، مسئله پايداري شيب، از لحاظ اقتصادي يكي از مهم‌ترين بخش هاي طراحي را تشكيل مي‌دهد. از يك طرف هر چه شيب پله‌ها و شيب نهايي معدن بيشتر باشد هزينه باطله برداري و استخراج ماده معدني كمتر مي شود. از طرف ديگر با افزايش شيب احتمال وقوع شكست هاي بزرگ افزايش يابد. در اثر شكست ديواره شيب هاي طبيعي و مصنوعي، علاوه بر زيان-هاي اقتصادي، از لحاظ محيط زيستي نيز خساراتي را ايجاد مي كند. در معادن احتمال ريزش مواد معدني مضر و انتقال آن به طبيعت به وسيله آب هاي جاري وجود دارد. ديواره شمال غربي معدن سرب و روي انگوران از توده سنگ شيست هوازده و شيست بكر تشكيل شده است. در سال هاي اخير به علت قرار نگرفتن ماده معدني در محدوده شمال غربي معدن و در مجاورت توده سنگ شيست، از عمليات معدنكاري در اين ديواره به خاطر رفتار پلاستيك سنگ شيست پرهيز شده است، اما پس از رسيدن به تراز ارتفاعي 2840 و گسترش ماده معدني به سمت شمال غربي پيت، بايستي شيست هاي پايين‌دست براي استخراج ماده معدني برداشته شود. جهت جلوگيري از حركت شيست از بالادست به پايين‌دست و متوقف نشدن عمليات معدنكاري، اقدام به ايجاد دو پذيرگاه در ترازهاي ارتفاعي 2940 و 2980 گرديد. طرح اوليه بر مبناي قرارگيري اين دو پذيرگاه با زاويه 45 درجه نسبت به ديواره بالايي مطرح گرديد. در اين تحقيق با استفاده از روش عددي تفاضل محدود (FLAC2D) ديواره غربي معدن قبل و بعد ايجاد دو پذيرگاه مذكور مدلسازي شد. نتايج نشاندهنده ضريب اطمينان كمتر از يك و جابجايي افقي بيش از 5 متر (براي زاويه 45 درجه) مي باشد. با انجام آناليز حساسيت بر روي زاويه قرارگيري دو پذيرگاه ، زاويه 35 درجه به عنوان زاويه بهينه انتخاب شده و پس از مدلسازي مجدد ديواره توسط نرم افزار FLAC2D ، مشاهده گرديد كه ضريب اطمينان تا 1/25 افزايش يافته و جابجايي افقي نيز افت چشمگيري پيدا كرده است.