بررسي ارتباط بين مقابله مذهبي با سبك دلبستگي در سالمندان شهر گرگان در سال 1396

the relationship between religious coping with attachment style in elderly people in Gorgan

ﻣﻘﺪﻣﻪ: پيرﺷﺪن ﺟﻤﻌﯿﺖ وﺳﺎﻟﻤﻨﺪي ﻣﻮﺟﺐ ﻣﻄﺮح ﺷﺪن ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﯾﻦ دوره از زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮔﺮدد. ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺣﺎﺿﺮبا هدف ﺑﺮرﺳﻲ ارتباط مقابله ﻣـﺬﻫﺒﻲ ﺑـﺎ سبك دلبستگي درسالمندان شهر گرگان در سال 1396 انجام شد. روش ﻛﺎر: در اين مطالعه توصيفي-همبستگي، 200 سالمند ( 107 نفر زن، 93 نفر مرد) به صورت تصادفي و با روش نمونه گيري سهميه اي انتخاب شدند. محيط اين پژوهش ؛ پارك ها، مراكز خريد، آپارتمان هاي مسكوني، مكان هاي تجمع سالمندان و مراكز توانبخشي بود . سالمندان پرسشنامه هاي مشخصات دموگرافيك و استاندارد سبك مقابله مذهبي پاراگمنت (2000) و پرسشنامه معناي دلبستگي (RASS) كالينز و ريد را تكميل نمودند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمونهاي ضريب همبستگي پيرسون، تي مستقل و آناليزواريانس و به كمك نرم افزار آماري SPSS.16 انجام شد. ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: يافته ها نشان داد بين مقابله مذهبي كل سالمندان با سبك دلبستگي آنها ارتباط معني داري از لحاظ آماري وجود داشته به طوري كه با افزايش مقابله مذهبي سبك دلبستگي سالمندان بيشتر مي شد (02/0 = P) . بين مقابله مذهبي با جنس(02/0= P) و تاهل (005/0= P) اختلاف معني داري وجود داشت به طوري كه ميزان مقابله مذهبي در زنان بيشتر از مردان و در افراد متاهل بيشتر از افراد بيوه بود. بين سبك دلبستگي با تاهل (01/0 P) نيزاختلاف معني داري وجود داشت به طوري كه سبك دلبستگي در افراد متاهل بيشتر از بيوه بود. نتيجه گيري: نتايج ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ نشان داد كه ﺑﻴﻦ مقابله ﻣﺬﻫﺒﻲ كل سالمندان و سبك دلبستگي آﻧﺎن راﺑﻄﻪ ﺗﻨﮕﺎﺗﻨﮕﻲ وﺟﻮد دارد. ﻟﺬا ﺑﻪ ﻧﻈر مي رسد ﺗﻘﻮﻳﺖ و دروني ﺳﺎزي ارزش ﻫﺎي دﻳﻨﻲ مي ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻨﺠﺮ به افزايش دلبستگي سالمندان و در نتيجه اﻓﺰاﻳﺶ ﺳﻼﻣﺖ رواﻧﻲ و كيفيت زندگي آنان شود.