بررسي تاثير مراقبت خانواده محور بر افسردگي مراقبين خانوادگي بيماران مبتلا به صرع

زمينه و هدف:همراقبت از بيماران مبتلا به صرع، مراقبين خانوادگي آنان را با چالش‌هاي متعددي روبرو مي‌سازد. حمايت از اين گروه از افراد جامعه به عنوان بيماران پنهان بايد از طريق مداخلات حمايتي همواره مورد توجه باشد؛ لذا اين پژوهش با هدف بررسي تاثير برنامه توانمندسازي خانواده محور بر افسردگي مراقبين خانوادگي بيماران مبتلا به صرع اجرا گرديد. روش بررسي:اين مطالعه يك كار‌آزمايي در عرصه بود كه در سال 1395 در دو مركز آموزشي درماني كاشاني و هاجر شهركرد انجام گرديد. نمونه‌ها به روش نمونه‌گيري آسان انتخاب و سپس به صورت تخصيص تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از پرسشنامه هاي استاندارد سنجش استرس، اضطراب و افسردگي در دو گروه در سه مرحله قبل، بلافاصله بعد و دو ماه بعد از مداخله انجام گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آمار توصيفي و تحليلي تي‌مستقل و آناليز واريانس با مشاهدات تكراري با استفاده از نرم‌افزار spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌هاي پژوهش: ر اين پژوهش 80 نفر از مراقبين خانوادگي (3/61%) زن و بقيه مرد(7/38%) و با ميانگين سني 5/37 سال وارد مطالعه گرديدند. يافته‌هاي اين پژوهش نشان داد تفاوت معني‌دار آماري در ميانگين نمره افسردگي قبل از مداخله بين گروههاي مداخله و كنترل وجود ندارد ولي بعد از مداخله اين تفاوت آماري در ميانگين نمره افسردگي(p0/001)در مراحل بلافاصله و دو ماه بعد در گروه مداخله معني دار بود. نتيجه گيري:نتايج نشان داد كه برنامه‌ي مراقبتي خانواده محور سبب كاهش افسردگي، مراقبين شده كه با توجه به نيازهاي آموزشي و درماني مراقبين و به دليل كم هزينه بودن، ايمن بودن و تاثيرگذار بودن اين مداخلات، مي‌تواند مراقبين را براي ارايه دادن نقش مراقب بهتر آماده سازد.