تحليل ريسك ايمني در مجموعه معادن ايرانكوه اصفهان به روش شكست فازي

تأمين ايمني براي معدنكاران از الزامات مهم معدنكاري است. توسعه روشهاي ارزيابي ريسك، نقش مهمي در كاهش حوادث در سالهاي اخير داشته است. در اين تحقيق با كمك مفاهيم تحليل ريسك، ابتدا خطرات بالقوه در معادن به روش تحليل درخت خطا شناسايي شدند. در مرحله بعد با انتخاب 22 خطر مهم، مجموعه معادن ايرانكوه اصفهان به روش بررسي حالات و اثرات شكست توسط يك تيم پنج نفره مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي هر خطر، احتمال وقوع، احتمال كشف و شدت وقوع خطر توسط متغيرهاي كلامي تحت نظر كارشناسان مشخص شدند. سپس، براي هر متغير كلامي يك عدد فازي تعريف شد و عدد اولويت ريسك فازي براي هر خطر به دست آمد. به كمك روش امتيازدهي به چپ و راست عدد فازي، اعداد اولويت ريسك فازي به مقادير غير فازي تبديل شدند و خطرات اولويتبندي شدند. به روش سطوح بحران، معيار ريسك قابل پذيرش براي اين معادن 0.045 به دست آمد. سقوط افراد و تجهيزات از ارتفاع، سقوط و غلتش سنگ و مواد مختلف و ابزارهاي دستي از جمله خطراتي هستند كه بالاتر از اين معيار قرار مي‌گيرند و اين معادن را از نظر ايمني و بهداشت تهديد ميكنند، لذا نياز به توجه بيشتر دارند و بايد با اقدامات كنترلي مناسب، شدت يا احتمال وقوع اين خطرات را كاهش داد.