طراحي مركز محله با رويكرد بازآفريني شهري

محلات، از ابعاد بزرگتر روابط اجتماعي و تعاملي ميان انسان ها در قالب گروه هاي زندگي و خانوادگي، در نگاه كالبدي است. كالبد محلات از گذشته هاي دور و نزديك مكان تعامل جمعي انسان است كه از واحد همسايگي تا هم محله اي گسترش مي يابد و كمابيش داراي دغدغه هاي مشابه و فرهنگ مشابه هستند. بي توجهي به اين مفهوم و كاهش تعلقات به بستر زندگي در قالب كالبد محلات، معضلات آنها را بيش از پيش گسترش مي دهند. اين مسئله باعث شده است تا پژوهشگر به دنبال راهكاري جهت افزايش اهميت محلات باشد و در اين راستا رويكرد بازآفريني را برگزيده است. اما آنچه مي تواند مظروف اين مفهوم باشد، همان مركز محله است و ايجاد محوريت و مركزيت در محلات با طراحي كالبدي مي تواند اوضاع فراموش شده ي آنها را بهبود بخشد. پژوهشگر در اين پژوهش، مفاهيم، محله، مركز محله و بازآفريني شهري مورد توجه است. و پژوهشگر با بررسي ابعاد متفاوت اين مفاهيم با كمك از شيوه پژوهشي تحليل محتوا و توصيفي، آنها را مورد بررسي قرار داده است و پس از آن نتايج را از مطالعات به صورت توصيفي ارائه داده است. مي توان مهمترين نتيجه را از پژوهش زير اينگونه عنوان كرد كه، اهتمام به امر بازآفريني با كمك كالبد مركز محله علاوه بر ارتقاء منظر شهري، احساس تعلق را در ساكنين افزايش و روح تازه اي در محلات خمود فعلي، مي دمد. مي توان گفت كه چشم انداز بعدي اين راهكار و رويكرد، مي تواند اولين گام در جلوگيري از فرسودگي بافت و ترك محله توسط ساكنان باشد.