بررسي تطبيقي نقش معماري ايراني در ادبيات كلاسيك و معاصر

پژوهش حاضر مطالعه اي توصيفي تحليلي است كه به روش كتابخانه اي به بررسي تطبيقي نقش معماري ايراني در ادبيات كلاسيك و معاصر پرداخته است. در اين پژوهش اشعار فردوسي و محمد تقي بهار با هدف بررسي نقش معماري در ادبيات ايران مورد ارزيابي قرار گرفته است. محقق در اين پژوهش در پي پاسخگويي به اين پرسش است كه كداميك از واژگان و اصطلاحات معماري ايراني در اشعار شاعران كلاسيك و معاصر كاربرد دارند؟ يافته ها و نتايج پژوهش نشان مي دهد كه ادبيات و معماري هر دو ريشه در فرهنگ و عقايد سازندگان آن دارد. تأثير متقابل آن را با بررسي در ادبيات هر دوره مي توان ديد. شاعران اصطلاحات خاص ساخت و ساز و معماري را دست مايه ي سرودن اشعار زيبا قرار داده اند. نتايج بررسي اشعار فردوسي نشان مي دهد كه 16 واژه و اصطلاح مرتبط با معماري در اشعار فردوسي مورد استفاده قرار گرفته است كه داراي فراواني كاربرد متفاوت هستند. در اين ميان واژه «خانه» با بسامد كاربرد 114 مورد بيشترين ميزان فراواني را داشته است. همچنين بررسي اشعار محمد تقي بهار نشان مي دهد كه 18 واژه و اصطلاح مرتبط با معماري در اشعار وي مورد استفاده قرار گرفته است كه داراي فراواني كاربرد متفاوت هستند. در اين ميان واژه «خانه» با بسامد كاربرد 124 مورد بيشترين ميزان فراواني را دارا بوده است. با توجه به بررسي انجام شده در مجموع ميزان كاربرد واژه هاي مرتبط با معماري در ادبيات كلاسيك با 800 مورد كاربرد بيشتر از ادبيات معاصر با 739 مورد كاربرد مي باشد.