جستاري در مفهوم فرهنگ و هنر شيراز

فرهنگ، واژه اي است درباره شيوه زندگي مردم؛ به معني روشي كه مردم، كارها را انجام مي دهند. گروه هاي متفاوت مردم، ممكن است كه فرهنگ هاي متفاوتي را دارا باشند. فرهنگ، بوسيله آموزش، به نسل بعدي منتقل مي شود؛ در حالي كه ژنتيك بوسيله وراثت منتقل مي شود. كشور ايران به گواهي همه آگاهان و صاحب نظران، از ديرباز تا امروز خاستگاه و جولانگاه يكي از غني ترين و كهن ترين تمدن هاي جهان بوده و در دوران چندين هزار ساله خود همواره در حال گسترش و بالندگي بوده و پايدار و استوار و سرافراز باقي مانده است. آثار بي شمار و درخشان تمدن و فرهنگ ايراني نيز به گونه هاي مختلف در يك منطقه جغرافيايي پهناور نمايان است. شيراز همواره عنوان پايتخت فرهنگي ايران را به همراه داشته است. اين پايتخت فرهنگي، در كنار همه احتياجاتش، محتاج چندين كانون فرهنگي و هنري است. اين نياز از چند جنبه حائز اهميت است. اكنون در شيراز توسط دولت يا افراد يا هنرمندان، مكان هاي متعددي اداره مي شود كه هدف همه انها خدمت به فرهنگ و هنر مي باشد. بديهي است كه فعاليت هاي مكان هاي نامبرده همه مشابه بوده و با اندكي تفاوت در مورد شناساندن هنر به اجتماع فعاليت مي كنند در اصل براي كاربري مورد نظر بنا شده اند. اين مطلب همواره مشكلاتي براي هنرمندان وگردانندگان گالري ها و موسسات پيش مي اورد كه اهم انها كمبود فضاي مورد نظر و مغاير بودن شكل ان فضا با خواسته هاي ايشان است. پژوهش حاضر كاربردي و در عرصه دانش معماري است و روش تحقيق آن، توصيفي با تكيه بر مطالعات كتابخانه­اي ، در پي آن است تا با توسعه فرهنگ و هنر و سنن قديم شيراز و بررسي نمونه هايي از مجتمع هاي فرهنگي، اين امر را كه از پدرانمان به ارث برديم به نسل هاي بعد منتقل كنيم.