تبيين اصول اخلاق رسانه در توليد «رسانه هاي كودكانه» به منظور رشدِ اخلاقي كودكان با تكيه بر ساختِ انيميشن

در جهان حاضر وسايل ارتباط‌جمعي و رسانه‌هاي گروهي با انتقال اطلاعات و معلومات جديد و اثرگذاري بر افكار و عقايد عمومي، نقش بسيار مهمي بر زندگي انسان‌ها برعهده دارند. در اين ميان، كودكان به دليل عدمِ‌قدرت در تعقل، تجزيهوتحليل مسائل و نيز قدرت بالا در تخيّل و تلقين‌پذيري، عملاً به منفعل‌ترين مخاطبان رسانه، خصوصاً رسانه‌هاي كودكانه و به‌ويژه «انيميشن» يا همان «پويانمايي»، بدل گشته‌اند. به‌گونه‌اي كه انيميشن، با بهره‌گيري از نهايت جذابيت‌هاي سمعي و بصري، ابعاد مختلف افعال و باورهاي ايشان را بهشدّت تحتِ‌تأثير قرار داده است. همسو با تفكّر در تأثيرات مثبت و منفي انيميشن، اين انديشه كه متصديان توليد آن، مي‌بايست ازمنظرِ اخلاق كاربردي و در فضاي اخلاق رسانه، در كدام چهارچوب و هدف اخلاقي، مسير فعاليت‌هاي خود را پيگيري كنند، خود از بايسته‌هاي پژوهشي در عصر حاضر است كه در كشور ما تا حدود زيادي مغفول واقع‌ شده است. اين نوشتار كه پژوهشي بنيادين و توصيفي به شمار آمده و رهيافت‌ها و مواد اوليه تحليلي آن، بيشتر به روش كتابخانه‌اي و تا حدودي برپايه مشاهدات ميداني جمع‌آوري‌شده است، ابتدا با تأمّلي در ماهيت تأثيرات كودكانه از رسانه، به ارائه شيوه‌نامه و چهارچوبي در تبيين بايسته‌هاي اخلاقي در توليد رسانه‌هاي كودكانه، خصوصاً انيميشن مبادرت ورزيده و سپس با آسيب‌شناسي در اين حوزه به بيان پنج اصل اخلاقي در توليد رسانه‌هاي كودكانه و انيميشن مي‌پردازد