نقش پيام هاي سمعي- بصري در فرايند يادگيري، رفتار و خلقيات فرد از منظر آيات و روايات

يادگيري، مهارتي است كه بخشي از آن از فرايند مشاهده و شنيدن و در قالب پيام‌هاي حاصل از انعكاس محرك‌هاي بصري و سمعي صورت مي‌گيرد. هدف از اين پژوهش، بررسي نقش پيام‌هاي سمعي-‌بصري در فرايند يادگيري، رفتار و خلقيات فرد ازمنظر آيات قرآن و روايات معصومين(عع) مي‎باشد. نگارنده با استفاده از روش تحليلي-تأملي مبتني‌بر شواهد قرآني و روايي به‌دنبال اثبات اين واقعيت است كه يادگيري، رفتار و سرشتِ افراد موضوعي است كه از آغاز، محور توجه ويژه پيام‌آوران الهي بوده است. يافته‌هاي حاصل از پژوهش نشان مي‌دهد در آموزه‌هاي ديني درباره شيوه تعامل با پيام‌هاي ديداري و شنيداري، اصولي اساسي بيان شده است. دستور به اجابت وحي الهي، تحسين پيروي از نوشته‌هاي الهي و كتب آسماني، فرمان به يادآوري و تدبر در نعمت‌ها و امربه‌معروف و نهي‌از‌منكر ازجمله مؤلفه‌هاي استقبال از پيام‌هاي نجات‌بخش است. همچنين در مورد پيام‌هايي مانند خبر فاسق، شايعه، غيبت، تهمت، وسوسه، به‌دليل ايجاد يادگيري و رفتار نادرست فرمان به اجتناب يا احتياط در برابر آنها داده است