تحليل نشانه_معناشناختي صفات و مخارج حروف در فواصل قرآن كريم

لايه هاي معنايي متن قرآن با كدگشايي نشانه‌هاي زباني پديدار مي گردد. از ميان سطوح مختلف نشانه شناختي (آوايي، واژگاني، نحوي، بلاغي)، نشانة آوايي در دو لايه دروني و بيروني، به تحليل معناي ضمني نشانه‌ها مي پردازد. نوشتار حاضر با تكيه بر روش توصيفي-تحليلي، مهمترين عوامل زايش معاني ضمني فواصل آيات را در سطح صفات مخارج حروف تشريح مي نمايد؛ بدين منظور كاربست حروف مجهوره، مهموسه، شديد و نرم از مؤلفه هاي آواي بيروني است. رهيافتهاي حاصله آنكه، واكاوي اين نشانه، نه تنها موجب كشف معاني نهفته در متن به تناسب بافت موقعيتي كلام مي گردد بلكه دريچه‌اي نو به سوي اعجاز زباني قرآن مي‌گشايد.