بررسي خواننده نهفته در «قصه هاي مجيد» اثر مرادي كرماني بر اساس نظريه ايدن چمبرز

هوشنگ مرادي كرماني، يكي از موفق ترين نويسندگان در حوزه ادبيات كودك و نوجوان به شمار مي آيد، كه آثارش بيش از هر نويسنده ديگري مورد اقتباس قرار گرفته و در اين ميان «قصه هاي مجيد» توانسته طيف وسيعي از مخاطبان را در خود جاي دهد. ازاين رو، پژوهش حاضر بر آن است تا بر اساس نظريه «خواننده نهفته در متن» ايدن چمبرز مبتني بر چهار محورِ سبك، زاويه ديد، طرفداري و شكاف هاي گويا، به بررسي مجموعه «قصه هاي مجيد» بپردازد، تا از اين رهگذر بتواند به تبيين خواننده نهفته در اين اثر، نحوه نگرش نويسنده بدان و در نهايت دلايل مقبوليّت آن نزد طيف وسيعي از مخاطبان دست يابد. بدين منظور، از روش توصيفي-تحليلي بهره گرفته و با استناد به منابع كتابخانه اي، به واكاوي 38 داستانِ موجود در كتاب «قصه هاي مجيد» پرداخته شده است. نتايج حاكي از اهميّت و جايگاه ويژه «سبك» و «طرفداري» در قصه هاي مجيد بيش از دو محور ديگر (زاويه ديد و شكاف هاي گويا) است، كه در هنجارگريزي دستوري، فضاسازي طنزآميز، كاربست ضرب المثل ها و اصطلاحات بي شمار و عاميانه، لحن محاوره اي، شخصيّت پردازي ملموس و جانبداري از دنياي نوجوانِ داستان با مركزيت قراردادن شيطنت هاي او و پيامدهايش و تقابل وي در اين ماجراها با بزرگ سالان و موقعيت هاي انتقادي در لايه هاي زيرين داستان، نهفته است. پس از آن اهميّت دو محور ديگر بيشتر در شيوه روايت اول شخص بزرگ سال (روايت گر خاطرات گذشته) قرار دارد، كه در كانون آن يك نوجوان قرار گرفته و اطلاعات به صورت پراكنده در هر داستانِ اين مجموعه، با قابليّت خوانش مستقل، گنجانده شده كه با قرائت كلِّ داستان اندك اندك بر خواننده آشكار شده و مشاركت فعال و لذّت جويانه او را مطالبه مي نمايد.