تدوين چارچوب مدل سنجش تاب آوري شهر در برابر بحران

در سده حاضر با توجه به رشد منابع اقتصادی، انسانی، اكولوژیكی و اجتماعی متمركز و تمركز آنان در شهرها و اهمیت آنان سبب شده است تا توجه جدی به مدیریت آنان و تابآوری شهر در زمانبحران های ناشی از عوامل مصنوع و طبیعی به عمل آید. به طوریكه بتوان از هزینه خسارا ت را به حداقل كاهش داده و ساختارها و عملكرد شهرها را به سرعت بازیابی نمود. در این میان شروع سده حاضر نقطه عطف ی در جریانات مد یریت بحران بوده و نگرشها از مدیریت بحران به مدیریت خطر و تابآوری شهر بوده است و مدل های متعدد تاب آوری در این سالها تبیین و ارائه شده اند . هر یك از این مدل ها هركدام به نوعی جنبه ای و سطح مشخصی از تاب آوری را مورد توجه قرار داده و به ارزیابی آن پرداخته اند. در این پژوهش هدف شن اسایی زمینه های مفهومی مدل های موثر در سنجش تاب آوری شهر بوده تا بتوان بر اساس آنان چارچوب نوین و بومی از مدل سنج ش تاب آوری شهر در برابر بحران پرداخت. از این رو در گام اول به شناسایی مدل های سنجش تاب آوری شهر پس از سال 2010 پرداخته شده و در گام دوم چارچوب مدل سنجش تاب آوری شهر در برابر بحران تدوین گردیده است. نتایچ حاصل از این پژوهش موید این نكته است كه تاب آوری مفهومی گسترده و متشكل از مولفه های پیچیده است. از این رو تدوین چارچوب سنجش تاب آوری بایستی بر اساس مولفه هایی صورت پذیرد كه در عین جامعیت، پیچیدگی مفهومی آن را بیش از اندازه ننموده تا بتوان با ضریب اتكا بالایی به سنجش میزان تاب آوری پرداخت كه نبازمند تدوین روش های مستدل و دقی علمی جهت سنجش آنان است.