بازتاب ابعاد هويتي ليبرال دموكراسي غربي و مردمسالاري ديني( منبعث از انقلاب اسلامي ايران) بر تحولات كشورهاي عربي شمال آفريقا در سال 2011(مطالعه موردي مصر، تونس و ليبي)

موج اعتراضات مردمي منطقه خاورميانه كه از دسامبر 2010 از تونس آغاز شد دامنه آن بصورت دومينويي به فاصله كمي به كشورهاي مصرو ليبي نيز سرايت كرد. بدنبال آن شيوه حكومت و الگوبرداري انقلابيون از نظام هاي ليبرال دموكراسي غربي و دموكراسي منبعث از انقلاب اسلامي ايران موضوع مباحث جديدي گرديد. در اين مقاله با استفاده از روش توصيفي – تحليلي و به شيوه تحقيق كتابخانه اي بدنبال پاسخ به اين سوال اصلي هستيم كه الگوي حكومتي ليبرال دموكراسي غربي و مردم سالاري ديني نشات گرفته از انقلاب اسلامي ايران چه تاثيري در تحولات انقلابي كشورهاي تونس، مصر و ليبي داشته است ؟ در پاسخ فرضي بيان داشتيم كه بعد از ساقط شدن حكومتهاي ديكتاتوري در اين كشورها ايجاد نظام هاي سياسي جايگزين در بطن توجه قرار گرفت. تعبير جمهوري اسلامي ايران از اين انقلابات تحت عنوان بيداري اسلامي و سمت و سوي ديني بخشيدن به آنها ،اين خودباوري را به ملت هاي مسلمان اعطا نمود كه مي توان با شناخت دقيق از فرهنگ اسلامي و بازتعريف آرمان هايي چون استقلال، آزادي ، عزت، عدالت، معنويت گرايي در سياست، نهادگرايي، هويت اسلامي و افزايش خودآگاهي مسلمانان ، ترويج فرهنگ جهاد و شهادت ، ضديت با رژيم هاي ضد اسلامي، توجه به شريعت به عنوان منبع قانونگذاري و با تكيه بر الگوي تفكر ، آگاهي ، تصميم گيري و اطلاع رساني، باب خلاقيت اسلامي را گشود. انقلاب اسلامي با اثبات توانايي دين براي حكومت داري و احياي نقش دين بعنوان عنصري تاثيرگذار بر تحولات جهاني ، توانست به زنده كردن هويت اسلامي بر اساس پيوند دين و سياست مبادرت كند و از طرف ديگر رويكرد و گرايش اسلامي مردم باعث تاثيرپذيري آنها به الگوي مردم سالاري ديني گرديد. اما تعابيري مانند بهار عربي كه از سوي كشورهاي غربي و مخالف ايران مطرح شد در جهت سوق دادن اين انقلابات به طرف پذيرش الگوي ليبرال غربي بود كه متاثر از طرح هاي خاورميانه بزرگ بوده كه قبل از اين وقايع طراحي شده بود و اقبال عمومي مردم به سمت اين الگوي ليبرال دموكراتيك كمتر بوده است.