بازخواني و تحليل الگوي ارتباط اجتماعي مطلوب در نظام سياسي اسلامي (با تأكيد بر انديشه، كنش و اقدامات رهبران انقلاب اسلامي ايران)

هدف پژوهش حاضر واكاوي و شناخت نظام سياسي و روابط سياسي مطلوب جمهوري اسلامي ايران در نگاه امام خميني (ره) و مقام معظم رهبري است. تبارشناسي و ديرينه‌شناسي مشاركت سياسي و فرهنگ سياسي ايران قبل از انقلاب حاكي از نهادينگي طولاني‌مدت نظام پادشاهي، اقتدارگرايي و به‌طوركلي سلطه ـ اقتدار از بالا به پايين با ماهيتي تحميلي بوده است. پيروزي انقلاب اسلامي ايران با مبنا قرار دادن سيره و سلوك نبوي ـ علوي و مطرح‌ كردن الگوواره ي مردم‌سالاري ديني، تغييري محسوس در فرهنگ، نظام سياسي و الگوي مديريت جامعه ايجاد كرد؛ به‌طوري‌كه دولت و ملت نه‌تنها در عرض هم بلكه مكمل و در طول هم قرار مي‌گيرند. پژوهش حاضر مي‌كوشد با روش توصيفي ـ تحليلي و بر مبناي مطالعات كتابخانه‌اي ـ اسنادي و با بهره‌گيري از آثار و بيانات رهبران انقلاب ايران به سوالات زير پاسخ دهد. روابط سياسي در انديشه، كنش، جهان‌بيني و كارنامه رهبران انقلاب چه جايگاهي داشته و چگونه تحليل مي‌شود؟ شاخصه ها و مؤلفه‌هاي فرهنگ سياسي مشاركتي و ارتباطات اجتماعي مطلوب در جهان‌بيني، انديشه و كنش رهبران انقلاب كدم‌اند؟ روابط سياسي مدنظر رهبر انقلاب چه نسبتي با الگوي كلان مردم‌سالاري ديني دارد؟ يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه متأثر و ملهم از مدل حكومت‌داري نبوي ـ علوي رهبران جمهوري اسلامي ايران، كوشيده‌اند ضمن نقد نگرش‌هاي سكولاريستي، مادي و منفعت محور حاكم بر ساختار سياسي ـ اجتماعي ايران، نظام سياسي و روابط سياسي بر اساس ارزش‌ها و هنجارهاي بومي( مردم‌سالاري ديني) ايجاد كنند. در اين مدل حكومتي جهت پر كردن شكاف و گسل تاريخي موجود در جامعه، روابط محبت پايه، اعتماد متقابل دولت و ملت، تأليف قلوب، خدمتگزاري، مشاركت آگاهانه و فعالانه در عرصه‌هاي كلان تصميم‌گيري و... مطرح‌شد. مؤلفه‌هاي فوق در آثار و انديشه‌هاي امام خميني (ره) مطرح، ايجاد و اجرا شد و پس از زعامت مقام معظم رهبري در حوزه‌ها و ابعاد مختلف توسعه، تقويت و تكامل پيدا كردند.