مباني انسان شناسي مردم سالاري ديني از منظر قرآن و روايات

مردم سالاري ديني شيوه اي حكومتي و الگوي نويني از مردم سالاري برآمده از دين و آموزه هاي آن است. اين نوع سبك حكومتي همچون هر ايدئولوژي، ديدگاه و نظريه در حوزه هاي مختلف بر مباني خاصي استوار است. يكي از روش هاي مهم و اساسي براي شناخت دقيق تر اين الگوي حكومتي، بررسي مباني انسان شناسي آن است. از اين منظر در اين مقاله سعي شده است كه ضمن استفاده از منابع كتابخانه اي و بهره گيري از روش توصيفي- تحليلي و با تحليل و بررسي آيات قرآن كريم و روايات اهل بيت عليهم السلام مهم ترين مباني نظريه ي مردم سالاري در حوزه ي انسان شناسي بررسي شود. نتايج به دست آمده حاكي از آن است كه براساس آيات قرآن و روايات اهل بيت عليهم السلام، مباني ارزشمندي همچون«خودآگاهي انسان»، «هدفداري و هدفمندي انسان»، «آزادي انسان»، «خلافت انسان»، «كرامت انسان» و «مسئوليت انسان» به عنوان مباني انسان شناسي مردم سالاري در نظر گرفته مي شود. البته، ممكن است بجز مباني ششگانه ي مزبور، مباني ديگري براي اين مسأله فرض شود، اما مباني انسان شناسي، در اين موارد شش گانه قابل جمع مي باشند و در حقيقت ساير مباني قابل فرض، از اين مباني ششگانه نشأت مي گيرد يا به آنها متكي هستند. در نتيجه اين مباني ششگانه به عنوان مباني محوري مردم سالاري ديني، اسلامي در حوزه ي انسان-شناسي معرفي و مشخص مي شوند.