تحليل كمي روابط ساختاري و سيستمي در راستاي تاب آوري مبتني بر رويكرد نهادگرايي با روش DEMATEL

مديران و صاحبان سازمان ها، در بسياري مواقع، به‌خصوص در مقاطع حساس از عمر سازمان نياز يا علاقه دارند كه بدانند چطور مي توانند ساختاري را طراحي كنند كه توانايي حفظ و بازيابي عمليات پس از بروز اختلال را داشته باشد. سازمان‌ها نياز دارند تا مفاهيم و فرايندهاي نهادگرايي براي اصلاح ساختار را به‌صورت مرحله‌به‌مرحله پياده‌سازي نمايند. از آنجايي كه دانشگاه ها نقش و رسالت محوري در مسير استقلال و پيشرفت كشور را بر عهده دارند قرار گرفتن در لبه رقابت جهاني، دانشكده ها و گروه هاي آموزشي آنها را ملزم مي دارد تا بتوانند شرايط بقا و رشد خود را به صورت ارگانيك ثابت نمايند، برون گرا و ميان رشته اي عمل كنند، شبكه سازي نمايند ،جهاني فكر كنند و بين المللي تعامل نموده و ملي عمل نمايند. بنابراين هدف اين پژوهش آن است كه ابتدا از طريق مرور و بررسي برخي مطالعات و پژوهش ها و با كمك روش گروه كانوني به شناسايي عوامل كليدي و مؤثر بر اصلاح ساختار و سيستم در راستاي تاب آوري پرداخته و سپس با استفاده از روش ديمتل(DEMATEL) تحليل كمي روابط و تعامل ميان عوامل را مشخص نمايد. نتايج اين تحقيق نشان داد تامين زيرساخت هاي مالي و نهادي رشد به همراه توسعه و پايدارسازي زيرساخت هاي نهادي و مالي به عنوان اثرگذارترين عوامل براي اصلاح ساختار و سيستم دانشگاه در راستاي تاب آوري مي باشد. لذا عدم توجه به زيرساخت هاي نهادي و مالي جز خلاهاي ساختاري بوده و بيشترين اثرگذاري را با ساير متغيرها دارد.