اثر عصاره آبي- الكلي درمنه (Artemisia turanica) بر شاخص هاي استرس اكسيداتيو كبدي در موش صحرايي ديابتي

از قديم الايام براي درمان ديابت از گياهان دارويي استفاده بيشتري نسبت به ساير روش ها مي شده و امروزه نيز اعتقاد بر اين است كه داروهاي گياهي طبيعي تر و سالم تر هستند. بنابراين لازم است كه تحقيقات علمي در جهت يافتن شواهد لازم جهت سلامتي و كارايي اين گياهان صورت گيرد. گياهان دارويي از ديرباز در درمان ديابت شيرين و عوارض آن به كار رفته اند. اغلب جنس هاي درمنه معطر هستند و در سال هاي اخير مورد تجزيه شيميايي قرار گرفته اند، اما اطلاع دقيقي در مورد خواص دارويي آنها وجود ندارد. از آنجا كه گياه درمنه با نام علمي Artemisia turanica در فلور خراسان وجود دارد و افراد محلي از آن براي درمان ديابت شيرين استفاده مي كنند، لذا بر آن شديم تا اثرات عصاره آبي-الكلي اين گياه را بر شاخص هاي استرس اكسيداتيو كبدي در موش صحرايي ديابتي شده بررسي نماييم. در اين مطالعه تجربي، چهل سر موش صحرايي نر در پنج گروه تقسيم شدند. گروه ها شامل: 1- گروه كنترل سالم 2- گروه كنترل ديابتي 3- گروه ديابتي درمان شده با 300 ميلي گرم بر كيلوگرم متفورمين و 4- گروه ديابتي درمان شده با 70 ميلي گرم بر كيلوگرم عصاره آبي- الكلي گياه درمنه و 5- گروه درمان شده با متفورمين+ عصاره آبي- الكلي گياه درمنه. ديابت با تزريق داخل صفاقي استرپتوزوسين و به ميزان 55 ميلي گرم بر كيلوگرم القا شد. سه روز پس از تاييد ديابتي شدن، تيمار در گروه هاي تحت درمان به صورت گاواژ آغاز و به مدت چهار هفته ادامه يافت. سپس، كبد از بدن رت ها خارج و شاخص هاي استرس اكسيداتيو با استفاده از روش هاي بيوشيميايي اندازه گيري شدند. سطح مالون دي آلدهيد (MDA) و گروه تام تيول بافت كبدي در گروه ديابتي به طور معناداري بالاتر و همچنين فعاليت كاتالاز و سوپراكسيد دسموتاز (SOD) پايين تر از گروه كنترل بود. در تمام گروه هاي تيمار شده با عصاره گياه و متفورمين، سطح MDA بافت و گروه تام تيول و فعاليتSOD به طور معناداري در مقايسه با رت هاي ديابتي بهبود يافته بود. تيمار رت هاي ديابتي فقط با متفورمين فعاليت كاتالاز را در مقايسه با گروه ديابتي تغيير نداده بود. در اين تحقيق مشخص شد كه استفاده از عصاره آبي-الكلي Artemisia Turanica به تنهايي يا همراه با متفورمين يك اثر درماني بر روي اختلال عملكرد كبد و استرس اكسيداتيو دارد كه احتمالا ممكن است از طريق اثرات آنتي اكسيداني و ضدالتهابي آن باشد.