تأثير آپومورفين (آگونيست دوپامين) بر رفتار ترس رت هاي تحت انزواي اجتماعي

انزواي اجتماعي اوليه زودرس بر رفتار حيوانات بالغ و پاسخ آنها به داروهاي روانگردان تأثير مي گذارد. دوپامين نقش مهمي در ترس و اضطراب دارد. اين مطالعه با هدف تعيين تأثير استرس جدايي اجتماعي بر رفتار ترس در موش هاي صحرايي نر تحت درمان با آگونيست دوپامين (آپومورفين) انجام شد. 24 موش صحرايي (پس از 23 روز) انتخاب و براي 6 هفته در قفس هاي جداگانه با بافرهاي پلاستيكي سياه قرار داده شد. موش ها به يه گروه هشت تايي تقسيم شدند. هشت موش در يك گروه (گروه كنترل) قرار گرفتند و بقيه در قفس هاي انفرادي قرار گرفتند: يك موش نر در هر قفس. در گروه 1 يا گروه كنترل (شرايط اجتماعي) هشت موش صحرايي در يك قفس قرار گرفتند. آنها حامل سالين دريافت كردند و رفتار ترس آنها در طي پنج دقيقه ثبت شد. در گروه 2 هشت موش در قفس هاي جداگانه و هر قفس يك موش (شرايط انزواي اجتماعي) قرار گرفتند و آگونيست دوپامين را دريافت نكردند. رفتار ترس آنها نيز براي مدت5 دقيقه ثبت شد. گروه 3: موش هاي دريافت كننده اگونيست دوپامين با دوز 08/0 ميلي گرم بر كيلوگرم بصورت تزريق زيرجلدي در قفس-هاي جداگانه و تحت شرايط انزواي اجنماعي قرار گرفتند و رفتار ترس بمدت 5 دقيقه ثبت شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS13، آناليز واريانس، آزمون توكي و آزمون t زوج تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان مي دهد كه پس از آزمايش گروه هايي كه داروي آپومرفين دريافت كردند زمان ورود به بازوي باز به طور قابل توجهي بالاتر از گروه كنترل و گروه انزواي اجتماعي است (001/0p ≤). يافته هاي اين تحقيق نشان مي دهد كه با افزايش دوز آپومورفين كاهش قابل ملاحظه اي در رفتار ترس و اضطراب در شرايط انزواي اجتماعي ديده مي شود.