بررسي اثر مهاري نانوكپسول هاي پليمري تاموكسيفن بر رده سلولي MCF-7 حاوي رسپتور استروژن

سرطان سينه بيماري چند عاملي و پيچيده‌اي است كه فاكتورهاي ژنتيكي و محيطي زيادي در آن دخالت دارند. درمان سرطان با روش‌هاي مختلف جراحي، راديوتراپي، شيمي‌درماني، هورمون ‌درماني يا تركيبي از چند روش صورت مي گيرد. تاموكسيفن در درمان سرطان هاي پاسخ دهنده به هورمون تجويز مي شود و مانع جايگزيني استروژن در سلول هاي سرطاني مي گردد كه متاسفانه در يك سوم موارد نسبت به آن مقاومت ايجاد مي شود و داراي عوارض جانبي ترومبوفيلي، سرطان رحم و ... مي باشد. براي كم كردن اين عوارض و بهبود دارو انواع سيستم هاي دارو رساني توسعه يافته اند. در اين تحقيق سميت نانوكپسول هاي پليمري پلي لاكتيك اسيد بارگذاري شده با داروي ضدسرطان تاموكسيفن بر روي رده سلولي سرطاني پستان (MCF-7) مورد ارزيابي قرار گرفت. اثر سميت نانوكپسول PLA-TAM در غلظت هاي 50، 100، 150 و 200 ميكروگرم بر ميلي ليتر، در زمان هاي 24 و 96 ساعت بر روي سلول هايMCF-7 ارزيابي شد. در اين تست آنزيم‌هاي ميتوكندريايي سلول‌هاي زنده رنگ MTT را به بلورهاي بنفش‌رنگ فرمازان تغيير مي دهند و ميزان فرمازان معرف درصد زيستايي سلول است. در تمام شرايط با افزايش زمان از 24 به 96 ساعت و افزايش غلظت دارو از 50 به 200 ميكروگرم بر ميلي ليتر، خاصيت سايتوتوكسيك دارو بر روي رده سلولي MCF-7 افزايش يافته و رشد سلول ها بطور معني داري نسبت به گروه كنترل كاهش يافته است. ميزان IC50 نانوكپسول PLA-TAM در مدت 24 ساعت 109 ميكروگرم بر ميلي ليتر و در مدت 96 ساعت 32 ميكروگرم بر ميلي ليتر مي باشد كه نشان دهنده افزايش درصد كشندگي سلول هاي سرطاني به ميزان 34 درصد است.