تأثير روان درماني بين فردي بر كاهش اضطراب دانش آموزان در مهارت گفتاري زبان انگليسي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي روان درماني بين فردي بر كاهش اضطراب دانش آموزان در مهارت گفتاري زبان انگليسي انجام شده است. روش پژوهش اين مطالعه از نوع شبه آزمايشي پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه ي آماري اين پژوهش شامل كليه ي دانش آموزان دختر شهرستان اردبيل در سال تحصيلي 1397-1396 بود. نمونه آماري پژوهش شامل 34 دانش آموز مي باشد كه از طريق آزمون تعيين سطح OPT و به صورت تصادفي انتخاب و در دو گروه 17 نفره (يك گروه آزمايشي ويك گروه كنترل) قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه آزمايش به مدت 10 جلسه 90 دقيقه اي تحت روان درماني بين فردي قرار گرفتند. آزمودني هاي گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند. پيش آزمون و پس آزمون كه شامل پرسشنامه اضطراب و مهارت گفتاري بود، براي هر دو گروه اجرا شد. داده هاي به دست آمده با تحليل كوواريانس يك طرفه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج، حاكي از اثربخشي اين آموزش در كاهش اضطراب در مهارت گفتاري زبان انگليسي بود. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه روان درمان گران مي توانند براي درمان اضطراب در مهارت گفتاري، از روان درماني بين فردي به شيوه گروهي استفاده كنند و طراحان مواد درسي نيز به اين موضوع توجه كنند.