ارزش مداخله زودهنگام براي كودكان مبتلا به اوتيسم

اوتيسم، شرايط ناهمخوان رشد عصبي را نشان مي دهد كه با مشكل ارتباطات اجتماعي و ارتباط دو سويه روبرو بوده و در تمايلات حسي و احساس تنفر و رفتارهاي قابل تكرار و كليشه اي نقش ها مشاهده مي گردد. شيوع آن در هر 100 نفر 1 نفر مي باشد. تشخيص به موقع آن 2 سالگي بوده ولي اين امر تحت تأثير عواملي مثل شدت علائم، شرايط خانوادگي و فاكتورهاي حرفه اي مي باشد. راهكارهاي مداخله اي براي كودكان مبتلا به اوتيسم به ارتقاء روابط اجتماعي و مهارتهاي اصلي از طريق راهكارهاي رفتاري مختلف كمك مي كند. شايد متخصصان نيز به اين امر اشاره كنند كه والدين مهمترين درمانگرها هستند. راهكارهاي رفتاري شامل راهكار رشد است كه مبني بر درك نحوه ارتباط و گفتار است و اساساً راهكاري كه براي آن عرضه مي شود مبني بر تحليل رفتاري خواهد بود. شواهد اساسي براي اثربخش بودن مداخلات براي طيف اتيسم خيلي محدود است ولي بعضي تلاشهاي اتفاقي نشان داده است منفعت هايي وجود دارد ، از جمله سبك ارتباط والدين در ارتباط با فرزندان . يافته ها نشان مي دهد كه مداخلات زود هنگام ممكن است در نتايج مورد علاقه ما و نتايجي كه توقع داريم ، اثر داشته باشد ولي در تحقيقات پايه تاثيري نشان نداده است