اثربخشي پذيرش و تعهد بر خود افشايي هيجاني و انعطاف پذيري شناختي در مادران داراي كودك ناشنوا

پژوهش حاضر باهدف تعيين ميزان اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر نگرش هاي ناكارآمد مادران داراي كودكان ناشنوا انجام گرفت. روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي باطرح پيش آزمون-پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بوده و جامعه‌ آماري شامل كليه‌‌ي مادران كودكان ناشنوا شاغل به تحصيل در مراكز آموزش و پرورش استثنايي شهراهواز در سال تحصيلي97-96 بودند كه به شيوه نمونه‌گيري تصادفي سيستماتيك از بين آن‌ها تعداد 30 نفرانتخاب شده و به شيوه كاملا تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزارهاي پزوهش شامل مقياس نگرش ناكارآمد(DAS)، بود.جلسات مداخله درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مشتمل بر10 جلسه نود دقيقه اي بودكه بر اي گروه ازمايش به اجرا در آمد. به منظور تحليل داد‌ه‌ها از روش تحليل كواريانس، تحليل واريانس چند متغيري و آزمون همگني واريانس ها استفاده شد. يافته ها نشان داد با كنترل پيش آزمون بين گروه آزمايش وكنترل از لحاظ خودافشايي هيجاني وانعطاف پذيري شناختي تفاوت معناداري وجوددارد. همچنين، در رابطه با ميزان ماندگاري اثر متغير مستقل، يافته هاي جانبي نيزنشان داد، متغيرمستقل پس از پيگيري يك ماه اثر ماندگاري بر متغيرهاي وابسته داشته است. در مجموع نتايج پژوهش نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر متغيرها ي مورد مطالعه در گروه نمونه (مادران داراي كودكان ناشنوا) اثربخش بوده، به گونه اي كه اين شيوه موجب بهبود خودافشايي هيجاني وانعطاف¬پذيري شناختي در اين گروه شده است.