مقايسه اثربخشي روش‌هاي چند حسي فرنالد و اورتون و تلفيق دو روش بر بهبود ديكته‌ي دانش‌آموزان داراي اختلال ديكته‌ي پسر پايه‌ي سوم ابتدايي شهرستان رامهرمز

هدف اين پژوهش اثربخشي روش‌هاي چند حسي فرنالد و اورتون و تلفيق دو روش در بهبود عملكرد ديكته‌ي دانش‌آموزان پسر پايه‌ي سوم ابتدايي شهرستان رامهرمز بود. اين پژوهش طرح پيش آزمون- پس آزمون است از نوع تحقيقات نيمه آزمايشي است. جامعه‌ي آماري پژوهش حاضر، شامل تمامي دانش‌آموزان پسر داراي اختلال ديكته‌ي پايه‌ي سوم ابتدايي شهرستان رامهرمز بود كه مبتلا به اختلال ديكته تشخيص داده شده‌اند و 96 نفر بودند و از نظر هوش با استفاده از آزمون‌هاي هوشي كه توسط مركز اختلالات يادگيري انجام گرفته بود، نرمال تشخيص داده شده‌اند و در سال تحصيلي 1397-1396 به مركز اختلالات يادگيري اين شهرستان ارجاع داده شده‌اند. با توجه به پراكندگي اعضاي نمونه و عدم دستيابي به همه آزمودني‌ها و كمي تعداد اعضاي نمونه هر گروه داراي 10 نفر و مجموع كل اعضاي نمونه 30 نفر است، انتخاب نمونه گيري در اين تحقيق بر اساس روش نمونه گيري تصادفي ساده بود. ابزار جمع آوري داده هاي پژوهش شامل آزمون هوشي وكسلر و آزمون پيشرفت تحصيلي املاء بود. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS21 استفاده شد. يافته‌هاي مهم پژوهش حاكي از آن بود كه بين روش چند حسي فرنالد، روش چند حسي اورتون و تلفيق دو روش (روش چند حسي فرنالد-اورتون) بر بهبود ديكته‌ دانش‌آموزان پسر داراي اختلال ديكته‌ تفاوت وجود دارد. و روش تلفيقي در مقايسه با روش فرنالد و اورتون بر بهبود ديكته دانش آموزان پسر داراي اختلال ديكته اثر بخش تر بوده است.