بررسي توافق ناميدن تصاوير و تاثير آن بر سرعت ناميدن در دانش آموزان با و بدون اختلال زباني

مقدمه: شاخصه هاي روانزبانشناختي مختلفي در مهارت هاي دستيابي واژگاني اهميت دارندكه به دليل تفاوت كيفي زبان ها، ميزان اهميتشان در زبان هاي مختلف متفاوت است. يكي از شاخصه ها، توافق در ناميدن است كه به ميزان استفاده افراد از يك نام يكسان براي يك شي برمي گردد. هدف از اين مطالعه، بررسي سرعت ناميدن بر اساس ميزان توافق ناميدن تصاوير در دانش آموزان 7-9 ساله با و بدون اختلال زباني بود. مواد و روش ها: 128 تصوير كه با نظر 3 متخصص از نظر زباني و فرهنگي مناسب كودكان فارسي زبان بودند انتخاب گرديد. جهت محاسبه توافق ناميدن، تصاوير به 100دانش آموز طبيعي كه به صورت تصادفي از مدارس شهر تهران انتخاب شده بودند نمايش داده شد. محاسبه توافق نام با دو روش درصد توافق نام و شاخص اچ صورت گرفت. تصاوير با استفاده از نرم افزار DMDX به 120 دانش آموز طبيعي و 20 دانش آموز با اختلال زباني كه بر اساس معيارهاي ورود و خروج انتخاب شده بودند ارائه شده و سرعت ناميدن محاسبه گرديد. نتايج: ميانگين درصد توافق نام 09/86 و شاخص اچ 33/0 به‌دست آمد. ميانگين سرعت ناميدن در كودكان با و بدون اختلال زباني به ترتيب4/1567و 50/1438 بود كه به لحاظ آماري تفاوت معنادار بود. همچنين توافق ناميدن تصاوير همبستگي معناداري با سرعت ناميدن در كودكان داشت. بحث: در استفاده از واژگان در سنين مختلف جهت انجام امور باليني و آموزشي بايد جانب احتياط را رعايت كرده و تصاوير را با نام هاي متناسب مورد استفاده در آن سن و فرهنگ استفاده نمود تا تفاوت هاي طبيعي موجود در گروه هاي مختلف به عنوان خطا در ناميدن محاسبه نشود.