رابطه مثبت انديشي و شادكامي با رضايتمندي زناشويي در دانشجويان متاهل دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساري

مسائل و مشكلات خانوادگي روز به روز در كشور ما در حال افزايش است و رضايتمندي از روابط زناشويي افت پيدا كرده است، از اين رو پژوهش با هدف بررسي رابطه ميان مثبت انديشي، شادكامي و رضايتمندي زناشويي در زوجين متاهل دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي واحد ساري به انجام رسيده است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانشجويان متأهل دانشگاه آزاد اسلامي از دانشكده علوم انساني واحد ساري به تعداد 250 نفر مي باشد. حجم نمونه در پژوهش حاضر با توجه به حجم جامعه با مراجعه به جدول كرجسي و مورگان به تعداد شامل 150 نفر ( 75 نفر مرد و 75 نفر زن) مي باشد. ابزارهاي گردآوري اطلاعات شامل، پرسشنامه مثبت انديشي اينگرام و وينيسكي، پرسشنامه شادكامي آكسفورد و پرسشنامه رضايتمندي زناشويي انريچ بود، نتايج حاصل از تحليل همبستگي نشان داد كه بين مثبت انديشي، شادكامي و رضايتمندي زناشويي رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. بر اساس يافته هاي پژوهش بين مثبت انديشي، شادكامي و رضايتمندي زناشويي رابطه معناداري وجود دارد. پيشنهاد مي شود كه در زوجين به ويژگي هاي مثبت انديشي، شادكامي و رضايتمندي توجه بيشتري معطوف شود. با توجه به اينكه بين مثبت انديشي، شادكامي و رضايتمندي زناشويي رابطه مثبت و معناداري وجودارد. به زوجين پيشنهاد مي گردد در ارتباط با رضاميتمندي زناشويي به مثبت انديشي و شادكامي خود توجه داشته باشند.