نقش بازي هاي رايانه اي در درمان غيردارويي اختلال نارسايي توجه - بيش فعالي كودكان

اختلال نارسايي توجه / بيش فعالي از شايعترين اختلال ها در سنين مدرسه است و يكي از اصلي ترين علل مراجعه به روانپزشك و روانشناس اطفال محسوب مي شود. اين اختلال با الگوي مداومي از بي توجهي و يا رفتارهاي تكانشي و بيش فعالي مشخص مي گردد. كودكان مبتلا ضعف عمده اي در عملكرد اجرايي دارند كه منجر به بروز مشكلات فراوان در برنامه ريزي و رفتار هدفمند در مدرسه، خانه و ارتباط با ديگران مي شود. همچنين اين كودكان در معرض انواع آسيب ها از جمله مشكلات تحصيلي، اختلال هاي رفتاري و همچنين خطر افزوده شدن ساير اختلال ها قرار دارند. بنابراين، براي كاهش آسيب ناشي از مشكلات فوق، مداخله زودهنگام ضرورت پيدا مي كند. داروهاي محرك با اثرگذاري بر مدارهاي زيرقشري پيشاني و زيرپيشاني، و نوروفيدبك با اصلاح امواج مغزي علائم اين اختلال را كاهش مي‌دهند، اما هر يك از اين روش ها با مشكلاتي چون هزينه سنگين، عوارض جانبي، تأثيرات كوتاه‌مدت، اعتيادآوري و نامشخص بودن تأثيرات آن بر كنش‌هاي اجرايي مواجه است. امروزه برخي از صنايع توليد بازي‌ها با پشتوانه گروه متخصص خود به‌ويژه در حيطه گرايش‌هاي علوم شناختي، شروع به طراحي بازي‌هايي كردند كه هدف اصليشان تقويت و بهبود پردازش هاي شناختي مغز نظير حافظه، توجه، كاركردهاي اجرايي، سرعت و انعطاف‌پذيري مي‌باشد. از اين رو مقاله حاضر با استفاده از روش بررسي توصيفي- تحليلي سعي در تبييين نقش بازي هاي رايانه اي شناختي در جهت نيازهاي كودكان براي بهبود عملكرد شناختي، خلاقيت و مهارت هاي ارتباطي و درمان اختلالات كودكان با نارسايي توجه/بيش فعالي را دارد. شواهد علمي موجود در نقد و آسيب شناسي شيوه ها و رويكردهاي موجود براي درمان اختلال نارسايي توجه/ بيش فعالي در كودكان، چالش ها و محاسن كاربرد بازي هاي رايانه اي شناختي نيز مورد بحث و بررسي قرار گرفته است.