اعتباريابي مقياس كيفيت ارتباط با خداوند در ميان دانش‌آموزان سرآمد

هدف از پژوهش حاضر اعتباريابي مقياسي براي سنجش كيفيت ارتباط با خداوند بود. بدين منظور 208 دانش‌آموز سرآمد پايه نهم(100 پسر و 108 دختر) از مدارس پرورش استعدادهاي درخشان شهرستان شيراز كه در سال تحصيلي 96-95 به تحصيل در اين مدارس اشتغال داشتند، به روش خوشه‌اي انتخاب و در اين پژوهش شركت داده شدند. به منظور سنجش كيفيت ارتباط با خداوند و تبيين ابعاد تشكيل دهنده آن، مقياس سنجش معنويت هال و ادواردز(2002) به‌كار برده شد، كه يكي از ابعاد آن مشتمل بر 35 گويه، چگونگي ارتباط ميان آزمودني را با خداوند از طريق يك مقياس پنج نمره‌اي ليكرتي به‌صورت خودگزارشي اندازه‌گيري مي‌كند. در پژوهش حاضر، تحليل عاملي نشان داد كه كيفيت ارتباط با خداوند به عنوان يك سازه‌ي مستقل از چهار بعد پذيرش واقعي، نااميدي، بزرگنمايي و بي‌ثباتي تشكيل شده است. افزون بر اين بررسي همبستگي دروني بين اين ابعاد نشان از انسجام دروني قابل ملاحظه اين مقياس داشت. پايايي اين ابعاد از طريق محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ مورد بررسي قرار گرفت. ضريب آلفاي كرونباخ براي ابعاد مذكور به ترتيب برابر با 87/0، 86/0، 79/0 و 66/0 حاصل شد. اين نتايج نشان‌دهنده ثبات داخلي قابل ملاحظه اين مقياس بود. در مجموع، پژوهش حاضر نشان داد كه در ميان دانش‌آموزان سرآمد، چگونگي ارتباط با خداوند مبتني بر چهار بعد پذيرش واقعي، نااميدي، بزرگنمايي و بي‌ثباتي است و اين ابعاد به ‌طور باثباتي كيفيت ارتباط اين دانش‌آموزان را با خداوند تبيين مي‌كنند.