مقايسه احساس تنهايي و انسجام در مادران كودكان كم توان ذهني و كودكان عادي

مسائل مربوط به مراقبت از فرزند كم توان ذهني، والدين به ويژه مادر را در معرض خطر ابتلا به مشكلات مربوط به سلامت رواني قرار مي دهد. پژوهش حاضر با هدف مقايسه احساس تنهايي و انسجام در مادران داراي كودك كم توان ذهني و مادران داراي كودك عادي انجام شد. پژوهش حاضر توصيفي و از نوع علّي- مقايسه اي بود. جامعه آماري شامل تمامي مادران داراي كودك كم توان ذهني مدارس استثنايي و مادران داراي كودك عادي شهر مشهد بود كه در نيمه اول سال 1397 مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر مادر داراي كودك كم توان ذهني و 30 نفر از مادران داراي كودك عادي مشغول به تحصيل در مدارس ابتدايي بود كه براي انتخاب مادران كودك كم توان ذهني از روش نمونه گيري در دسترس و براي انتخاب مادران داراي كودك عادي از روش هدفمند استفاده شد. جهت جمع آوري داده ها، فرم كوتاه شده مقياس احساس تنهايي اجتماعي– عاطفي و مقياس احساس انسجام به كار گرفته شد. يافته ها با استفاده از نسخه 22 نرم افزار كامپيوتريSPSS و آزمون آماري t براي گروه هاي مستقل تحليل شدند. نتايج نشان داد بين مادران دو گروه از لحاظ احساس تنهايي و احساس انسجام تفاوت معني داري وجود دارد. به طور كلي نتايج گوياي آن است كه توجه بيش از پيش متخصصان بر سلامت روان مادران داراي كودك كم توان ذهني ضروري مي باشد.