خانواده و كودك با آسيب شنوايي

آسيب شنوايي جزو آن دسته از معلوليت هايي است كه تا پايان دوره اول كودكي ( 2 سالگي ) در شك و ابهام با آن مقابله مي شود. ليكن توجه خانواده مي تواند بسياري از آسيب هاي ناشي از تأخير در آگاهي ناشنوايي يا كم شنوايي كودك را تعديل بخشد. با آنكه 13% از يادگيري از طريق حس شنوايي صورت مي گيرد ولي به علت تاثير آن بر ارتباط يعني زبان، مهم ترين بخش ارتباط كلامي در انسان ها را شامل مي شود. محروم بودن از حس شنوايي فقط به مفهوم نشنيدن نيست بلكه به معناي دست يابي به بسياري از اطلاعات و ارتباطات است. آسيب هاي شنوايي و ميزان رخداد آن تاثير چشمگير بر رشد بهنجار گفتار و زبان كودك و درك آن از جهان اطرافش محسوب ميشود. نقش والدين به عنوان اولين عوامل ارتباطي كودك و نخستين مربيان و آموزش دهندگان زندگي فرزندشان تأثير به سزايي در رشد و شكوفايي توانايي هاي باقي مانده وي دارد. اين مقاله با مرور بر مجموعه مقالات به اهميت آگاهي خانواده و تأثير مداخلات بهنگام برنامه ريزي شده از سوي متخصصين امر اشاره داشته است. همچنين به تألمات روحي- رواني ناشي از تولد نوزاد و داشتن فرزند با آسيب شنوايي والدين بالاخص مادر اشاره داشته است كه بايد ضمن توجه به اين امر به آموزش گام به گام خانواده جهت آموزش و تربيت كودك قبل از ورود به دوران رسمي آموزشي اقدام شود.